Μήπως οι πρυτάνεις έπρεπε να ανησυχούν πρώτα για την καταρράκωση των δημοσίων ΑΕΙ κι ύστερα για την πιθανή καταρράκωση των σπουδών στα ιδιωτικά πανεπιστήμια;
Μωρέ τι κοπετός για την δημόσια παιδεία είναι αυτός; (Σ.Σ.: επειδή οι απόφοιτοι των ελληνικών ΑΕΙ πιθανότατα δεν γνωρίζουν την λέξη «κοπετός» σύμφωνα με το Λεξικό Τεγόπουλου Φυτράκη σημαίνει: «θρήνος με στηθοκοπήματα, οδυρμός»). Πρώτοι χύνουν δάκρυα απόγνωσης οι πρυτάνεις των δημόσιων ΑΕΙ. Δεξιοί κι Αριστεροί. Θρηνούν για τον πιθανό εκπεσμό των δημοσίων πανεπιστημίων, εξαιτίας της ύπαρξης ανταγωνισμού.
Κάποτε πρέπει επιτέλους να συστηθούμε σ’ αυτή τη χώρα. Οι ίδιοι άνθρωποι που φοβούνται ότι θα υπονομευθούν τα δημόσια Πανεπιστήμια από τα μη κρατικά, είναι οι ίδιοι άνθρωποι που θα έπρεπε να είχαν φροντίσει ώστε τα δημόσια ΑΕΙ να λειτουργούν τόσο καλά, ώστε να μην χρειάζονται καν τα ιδιωτικά. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι οι οποίοι θα έπρεπε να είχαν φροντίσει έστω να λειτουργούν τα δημόσια ΑΕΙ. Διότι, σ’ αυτή τη χώρα, ακόμη και η απλή λειτουργία των πανεπιστημίων είναι ζητούμενο. Είναι οι άνθρωποι που κατ’ ουσία συντήρησαν την πρωτόφαντη παγκοσμίως πληρωμένη απεργία των διδασκόντων στα ΑΕΙ, δεν είχαν ποτέ το θάρρος να εκκενώσουν τους ακαδημαϊκούς χώρους από εξωπανεπιστημιακά στοιχεία που καταστρέφουν για «Κουφοντινα πήδημα» την δική μας περιουσία. Φέρουν ένα τεράστιο μερίδιο ευθύνης για το μπάχαλο που επικρατεί στα ΑΕΙ και τώρα θέλουν να μας …σώσουν.
«Θεωρώντας ότι η ανώτατη εκπαίδευση είναι δημόσιο αγαθό, αντιτασσόμαστε στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, ακόμη και αναφερόμενοι σε σχολές με υψηλό διεθνές κύρος», διακήρυξε ο κ. Ανδρέας Ανδρεόπουλος Πρύτανης του Εθνικού Μετσοβείου Πολυτεχνείου. Και συνεχίζει: «Τούτο διότι, η παρεχόμενη παιδεία οφείλει να εξασφαλίζει ουσιαστική μόρφωση και να είναι απαλλαγμένη από επιρροές των επιχειρήσεων ή άλλων οικονομικών παραγόντων, που εύλογα θα επιδίωκαν να την κατευθύνουν με κριτήριο τα πρόσκαιρα οφέλη τους.» (Ελευθεροτυπία 2.12.2003)
Συγκινητικό πραγματικά το ενδιαφέρον του για την μόρφωση που πιθανώς θα παράσχουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, αλλά μήπως θα έπρεπε πρώτα να ασχοληθεί με την μόρφωση που παρέχει το δικό του ίδρυμα, το οποίο σημειωτέον είναι σκιά του παλιού δοξασμένου ΕΜΠ;
Μήπως θα έπρεπε ο κ. Γιώργος Μπαμπινιώτης, ως πρύτανης του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών να διαφυλάσσει πρώτα την περιουσία του Πανεπιστημίου του (η οποία είναι απέραντη και κανείς δεν γνωρίζει τι γίνεται) και μετά να ανησυχεί για την «δημοκρατική κατάκτηση του ελληνικού λαού» (!) όπως χαρακτήρισε ο ίδιος το δημόσιο πανεπιστήμιο;
Μήπως θα έπρεπε οι πρυτάνεις να ανησυχούν πρώτα για την καταρράκωση των δημοσίων πανεπιστημίων -που γίνεται είτε με την συμβολή τους, είτε με την ανοχή τους- κι ύστερα για την πιθανή καταρράκωση των σπουδών που μπορεί να προέλθει από τα ιδιωτικά πανεπιστήμια;
Η συντεχνία των σιτιζόμενων από τον δημόσιο κορβανά εκπαιδευτικών αντεπιτίθεται σε κάθε ιδέα ανταγωνισμού. Λογικό είναι. Κάθε άνθρωπος το ίδιο θα έκανε. Το μονοπώλιο σημαίνει εξασφάλιση. Είτε είσαι καλός, είτε είσαι ελληνικό πανεπιστήμιο. Κι αυτό φοβάται κυρίως η συντεχνία των διδασκόντων και διαφεντευόντων τα ΑΕΙ. Δεν φοβούνται την προοπτική ότι θα έρθουν χαμηλής στάθμης ξένα πανεπιστήμια στην Ελλάδα. Τα καλά σκιάζονται, όπως εν τη ρύμη του λόγου του είπε και ο πρύτανης του ΕΜΠ: «αντιτασσόμαστε στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, ακόμη και αναφερόμενοι σε σχολές με υψηλό διεθνές κύρος». Όταν το Μετσόβειο θα έχει απέναντι παράρτημα του ΜΙΤ, αναγκαστικά οι διδάσκοντες του πρώτου θα πρέπει να δουλέψουν…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 3.12.2003