Κάθε μεταρρύθμιση έχει κερδισμένους και χαμένους. Γι’ αυτό φοβίζει. Τα ίδια και χειρότερα όμως, ισχύουν και για τη συντήρηση της σημερινής κατάστασης…
«Δεν θέλω το δρόμο της ανάπτυξης σπαρμένο από πτώματα» μας είπε πρωί-πρωί στη ΝΕΤ, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, κ. Χάρης Καστανίδης, και χαμογέλασε, προφανώς ικανοποιημένος για το πρωινό του λογοτέχνημα.
Η συζήτηση δεν αφορούσε ούτε τον πόλεμο στο Ιράκ ούτε τα εργατικά ατυχήματα, αλλά την πρόταση του κ. Δημήτρη Σιούφα να παραμένουν ανοιχτά τα καταστήματα επτά Κυριακές το χρόνο.
Θα μπορούσαμε λοιπόν, να αναφωνήσουμε «σιγά τα αίματα!», αλλά διαπιστώνουμε για μια ακόμη φορά ότι οποτεδήποτε η Αριστερά μένει από θέσεις το ρίχνει στην ποίηση. Γιατί δηλαδή; Το «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός», είναι καλύτερο στιχούργημα από το προαναφερθέν του κ. Καστανίδη;
Ματαίως, στο ίδιο πάνελ της «Πρώτης Γραμμής», ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης πάσχιζε να πει το αυτονόητο. Προσπαθούσε, δηλαδή, να φέρει την πραγματικότητα, τα στοιχεία, στο κέντρο της συζήτησης. Έλεγε και ξανάλεγε: «Να δούμε τα αποτελέσματα από την προηγούμενη (σ.σ. και χωλή) απελευθέρωση του ωραρίου. Μειώθηκε η ανεργία; Έπεσαν οι τιμές; Αυξήθηκαν οι επενδύσεις;». Κανείς δεν τον άκουγε. Ο λογοτεχνικός οίστρος της Αριστεράς είχε φτάσει στο ζενίθ. Μιλούσαν για «φαλκίδευση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων», για «γονείς που δεν θα ξαναδούν τα παιδιά τους», για «επιστροφή στα χρόνια του Καρόλου Ντίκενς», για χίλια δυο δραματικά. Έτσι, στον αέρα. Χωρίς στοιχεία. Αλλά πάλι ποιος είπε ότι η ποίηση χρειάζεται στοιχεία; Έμπνευση είναι το μόνο προαπαιτούμενο.
Η αλήθεια είναι πως κάθε μεταρρύθμιση έχει κερδισμένους και χαμένους («πτώματα» βάφτισε τους τελευταίους, προφανώς λογοτεχνική αδεία, ο κ. Καστανίδης). Γι’ αυτό φοβίζει. Το ίδιο όμως, ισχύει και για τη συντήρηση της σημερινής κατάστασης.
Χειρότερα: Η συντήρηση έχει μακροχρόνια πολλούς περισσότερους χαμένους και διαρκώς λιγότερους κερδισμένους. Αυτό αποτυπώνεται καθαρά στις στατιστικές κι επειδή εκεί η Αριστερά δεν μπορεί να βρει επιχειρήματα το ρίχνει στην ποίηση ή στον «οραματικό λόγο», όπως ποιητικά πάλι βαφτίζει τα νεφελώματά της. Να μην παρεξηγηθούμε! Καλή και χρυσή είναι η ποίηση, αλλά δεν λύνει οικονομικά προβλήματα.
Οι μεταρρυθμίσεις όμως, δεν σταματούν με στιχουργήματα. Είναι νομοτελειακές και το θέμα είναι ότι πρέπει να βρεθούν έξυπνοι τρόποι ώστε να ελαχιστοποιηθεί το κόστος και οι χαμένοι και να μεγιστοποιηθεί το όφελος και οι κερδισμένοι. Σε αυτά χρειάζονται προτάσεις. Τεκμηριωμένες και σαφείς.
Εκεί, εκτός της ποίησης, έχουν να μας πουν κάτι; Διότι η ζωή προχωρά, η Ελλάδα γίνεται σε κάποια πράγματα Ευρώπη, αλλά θα μπορούσε (αφού υπάρχει η εμπειρία των άλλων κρατών) να αποφύγει κάποια από τα αρνητικά αποτελέσματα των εταίρων μας. Γα να γίνει αυτό όμως, χρειάζεται σοβαρός διάλογος και όχι στιχουργική…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 21.12.2005
