Το αυτονόητο, ότι δηλαδή ο νόμος πρέπει να εφαρμόζεται σε κάθε κομμάτι της ελληνικής επικράτειας, δηλαδή και στα ΑΕΙ, εξέπληξε.
Tο αυτονόητο εξέφρασε την Κυριακή σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» ο κ. Θεόδωρος Πάγκαλος. «Αν πάτε στο πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης θα δείτε ότι θυμίζει πλέον ένα τεράστιο παζάρι. Διάφοροι πλανόδιοι, οι οποίοι προφανώς φοβούνται να πάνε στα χωριά και στις πλατείες, πωλούν ό, τι μπορεί να φανταστεί κανείς με εντελώς παράνομο τρόπο. Χωρίς άδεια, χωρίς να κόβουν αποδείξεις, χωρίς να πληρώνουν φόρους. Είναι δυνατόν να συγκαλύπτεται όλο αυτό το πανηγύρι με το πανεπιστημιακό άσυλο και να μην μπορεί η αστυνομία να μπει μέσα και να επιβάλει την τάξη;»
Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ επισήμανε ότι «Το να περιπολούν, λοιπόν, σήμερα οι αστυνομικοί μέσα στα πανεπιστήμια, όπως περιπολούν στους δρόμους, και να συλλαμβάνουν αυτούς που πουλάνε αφρικανικά αγαλματάκια δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιοι πιστεύουν ότι παρεμποδίζει την ομαλή διεξαγωγή της διαπάλης των ιδεών. Εκτός αν δεχθούμε ότι διαπάλη των ιδεών στη σημερινή Ελλάδα, σημαίνει βρώμα, ακαταστασία και καταστροφή δημοσίων κτιρίων. Διότι αυτή είναι η κατάσταση μέσα στα πανεπιστήμια».
Κι όμως! Το αυτονόητο, ότι δηλαδή ο νόμος πρέπει να εφαρμόζεται σε κάθε κομμάτι της ελληνικής επικράτειας, εξέπληξε. «Αιφνιδίασε», όπως ορθώς έγραψε στην εισαγωγή της συνέντευξης ο κ. Κωνσταντίνος Ζούλας. Οταν όμως το αυτονόητο στον δημόσιο διάλογο «αιφνιδιάζει» αυτό κάτι λέει για τον δημόσιο διάλογο. Μας επισημαίνει ότι αυτός κινείται πλέον στη σφαίρα του φανταστικού. Με δράκους καταστολής και μυθικές μάχες περί ακαδημαϊκών ελευθεριών. Με «κακές μάγισσες» (που θα ήθελαν να σταματήσουν την διδασκαλία των ιδεών του Ντεριντά;) και μασκοφορεμένα πριγκιπόπουλα που μάχονται για το δικαίωμά τους να καταστρέφουν τον καπιταλισμό (κι επειδή δεν τον βρίσκουν εύκαιρο καταστρέφουν ό, τι βρουν μπροστά τους: από εργαστήρια, μέχρι γραφεία καθηγητών και μέχρι αίθουσες διδασκαλίας).
Κι όμως το αυτονόητο πρόχειρα ζυγίσθηκε και βρέθηκε «αυταρχικό και αντιδημοκρατικό». Σε ανακοίνωση του «Συνασπισμού» καταγγέλλεται ότι «οι δηλώσεις του ηγετικού στελέχους και μέλους του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ Θ. Πάγκαλου για το ελεύθερο της αστυνομίας να παραβιάζει το άσυλο και να εισέρχεται στα Πανεπιστήμια υπερσκελίζουν σε αντιδραστικότητα και αντιδημοκρατικότητα ακόμη κι αυτές τις τοποθετήσεις του υπουργού Δημόσιας Τάξης».
Η ανακοίνωση αυτή είναι τυπική αντίδρασης της Αριστεράς σε κάθε πρόταση. Καταρχήν δεν αναφέρει τίποτε περί της ταμπακιέρας. Τι πρέπει, κατά τον «Συν», να γίνει για τη διάχυτη ανομία εντός των πανεπιστημιακών χώρων; Δεύτερον: υπερσκελίζει με χαρακτηρισμούς («αντιδραστικότητα», «αντιδημοκρατικότητα») το ζήτημα. Τρίτον (και κυριότερον για την Αριστερά): χαρίζει την κοινή λογική στην «αντιδραστικότητα» και την «αντιδημοκρατικότητα».
Αυτό είναι μια χρόνια και δοκιμασμένη συνταγή αυτο-ευνουχισμού της Αριστεράς στον τόπο. Δεν αρκεί που εμφανίζεται χωρίς πρόταση για τα υπαρκτά προβλήματα, χαρίζει κάθε πρόταση εξόδου από το τέλμα στην Δεξιά, στην αντίδραση ή στον «εξαποδώ» νεοφιλελευθερισμό. Δεν κατανοεί ότι μπορεί κατ’ αυτόν τον τρόπο να κερδίζει κάποιες μάχες, ότι μπορεί να απαξιώνει κάποιες προτάσεις, αλλά σε βάθος χρόνου απαξιώνεται η ίδια. Διότι όταν σε υπαρκτά προβλήματα οι μόνες λύσεις που προσφέρονται είναι αυτές που χαρακτηρίζονται «Δεξιές», «αντιδραστικές», «αντιδημοκρατικές» κλπ., τότε αργά ή γρήγορα ο λαός θα πιστέψει ότι οι μόνοι που έχουν λύση είναι η «Δεξιά», η «αντίδραση», η «αντιδημοκρατικότητα».
Ο Αμερικανός πολιτικός Ντιν Ατσεσον είχε πει κάποτε πως η «Βρετανία έχασε μια αυτοκρατορία δεν κατάφερε ποτέ να βρει ένα ρόλο». Το ίδιο ισχύει και για ένα μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς. Εχασε κοτζάμ αυτοκρατορία των ιδεών και δεν κατόρθωσε να βρει πρόταση, ούτε στα αυτονόητα…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 13.2.2007
