Η απουσία της πολιτικής από τον δημόσιο βίο έχει να κάνει περισσότερο με τα ΜΜΕ, παρά με τους πολιτικούς.
Προχθές ο κ. Γιώργος Παπανδρέου παρουσίασε τις προτάσεις του ΠΑΣΟΚ για τον τουρισμό. Ηταν επεξεργασμένες; Είναι χρήσιμες; Μόνο οι χρήστες του Διαδικτύου θα το μάθουν αν επισκεφθούν την ιστοσελίδα του κόμματος. Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, και δη τα ηλεκτρονικά που σκούζουν για την απουσία προτάσεων στην πολιτική, δεν ασχολήθηκαν καθόλου. Αφιέρωσαν όμως μερικά λεπτά σε μια αποστροφή του λόγου του κ. Πάγκαλου, ο οποίος μεταξύ δεκάδων πραγμάτων είπε ότι «υπάρχουν πολλοί Αβραμόπουλοι στο ΠΑΣΟΚ». Ενας μάλιστα από τους κήνσορες της δημόσιας ζωής, που στηλιτεύει με κάθε ευκαιρία την «απουσία της πολιτικής», επεσήμανε ότι οι τέσσερις λέξεις του κ. Πάγκαλου «είναι ένα σοβαρό πολιτικό θέμα και απορώ πως το ΠΑΣΟΚ το προσπερνά έτσι».
Βεβαίως, αν «υπάρχουν Αβραμόπουλοι στο ΠΑΣΟΚ» είναι ένα χαριτωμένο θέμα, αλλά απείρως σοβαρότερο είναι να ξέρουμε ποιες είναι οι προτάσεις ενός κόμματος για τη βαριά βιομηχανία της χώρας, από την οποία εξαρτώνται χιλιάδες θέσεις εργασίας. Αυτό για τους παντογνώστες των παραθύρων δεν είναι δευτερεύον. Είναι πολύ απασχολημένοι να ανατέμνουν δηλώσεις, μπας και πετύχουν καβγά.
Πριν από δύο εβδομάδες, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κατέθεσε ένα πάκο χαρτιών στη Βουλή, λέγοντας ότι «έχουμε καταθέσει πολλές φορές προτάσεις για την οικονομία, τις καταθέτουμε και εγγράφως και για τα πρακτικά της Βουλής». Υπήρχε κάτι γραμμένο σ’ αυτά τα χαρτιά; Εμπεριείχαν προτάσεις ή ζωγραφισμένα καραγκιοζάκια; Αν υπήρχαν προτάσεις, ήταν σοβαρές; Κι αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ, διότι τα ΜΜΕ αφιέρωσαν όλο τον χρόνο στην εκλογολογία, σηκώνοντας μάλιστα το φρύδι: «τσκ, τσκ, τσκ… η οικονομία χαροπαλεύει κι αυτοί αντί να καταθέτουν προτάσεις τσακώνονται για τις εκλογές».
Η απουσία της πολιτικής από τον δημόσιο βίο έχει να κάνει περισσότερο με τα ΜΜΕ, παρά με τους πολιτικούς. Ειδικά τα κανάλια έχουν γίνει οικοτεχνίες κλισέ, ίσως επειδή δεν έχουν τα μέσα να εντρυφήσουν σε όσα καλά ή κακά προτείνουν τα κόμματα. Η επεξεργασία και η κριτική πολιτικών θέσεων απαιτούν ανθρωποώρες, δηλαδή χρήμα. Μη έχοντας αυτά ασχολούνται με τη ρητορεία της πολιτικής. Η ασχολία με το «σου ‘πα, μου ‘πες» δεν απαιτεί ούτε εξειδίκευση ούτε χρονοβόρο επεξεργασία. Μόνο αφορισμούς και χαριτωμένες διαπιστώσεις.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 21.2.2009
