H χιλιοπαιγμένη άρνηση για έργα υποδομής με βάση το ιστορικό ενδιαφέρον ενός τόπου, όταν μάλιστα αυτός ο τόπος έχει βουλιάξει από τα μικρά ιδιωτικά συμφέροντα, δεν πείθει πλέον…
Τελικά θα μείνουμε με το ερώτημα: Μάχη ή ναυμαχία έγινε στον Μαραθώνα; Και άντε, να δεχθούμε ότι το κωπηλατοδρόμιο -που χωροθετήθηκε σε αρχαίους βάλτους- αλλοίωσε το ιστορικό τοπίο. Η μαρίνα, όμως, που χωροθετείται στη θάλασσα, πώς απειλεί τον Τύμβο, ο οποίος απέχει τουλάχιστον ένα χιλιόμετρο μακριά; «Εκεί αγκυροβόλησε ο περσικός στόλος», μπορεί να αντιτείνουν κάποιοι. Ας το δεχθούμε, αν και τα γεωλογικά δεδομένα από τότε έχουν αλλάξει και κατά συνέπεια δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε με βεβαιότητα. Αλλά ο Ξέρξης μέχρι να κατέβει στον Μαραθώνα αγκυροβόλησε στη μισή Ελλάδα. Συνεπώς από τον Μαραθώνα και πάνω δε θα πρέπει να υπάρχουν τουριστικές υποδομές; Αυτό θα αποτελούσε την καλύτερη εκδίκηση του Ξέρξη. Με το πέρασμά του καθυπόταξε κάθε αναπτυξιακή προοπτική της χώρας. Εστω με 2.500 χρόνια καθυστέρηση.
Τα παραπάνω δεν αποτελούν υπερβολή. Οποιοδήποτε έργο κι αν ξεκινήσει στη χώρα, όλο και κάποια αρχαία δικαιολογία θα βρεθεί, για να το σταματήσει. Κάπου αγκυροβόλησε ο Ξέρξης, κάπου ξάπλωσε ο Μιλτιάδης, από κάπου πέρασε ο Μανουήλ ο Κομνηνός, κάπου στρατοπέδευσε ο Κιουταχής κ.ο.κ. Οταν ομνύεις σε τρισχιλιετή ιστορία είναι στατιστικά απίθανο να υπάρχει έστω ένα τετραγωνικό μέτρο το οποίο δεν έχει ιστορικό ενδιαφέρον. Οπότε όλη η Ελλάδα πρέπει να μείνει ως έχει. Δεν πρέπει να υπάρξει ΧΥΤΑ πουθενά (και για τους ΧΥΤΑ, κάποιες αρχαίες πέτρες ορθώνονται) και μαρίνες πρέπει να εξοστρακισθούν στην Τουρκία κ.λπ.
Πιο βάσιμη είναι η αντίρρηση ότι ο Μαραθώνας έχει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον, πολύ μεγαλύτερο από ένα άσχετο αρχαίο οικισμό την ύπαρξη του οποίου αποδεικνύουν τρία αγκωνάρια. Στο κάτω κάτω της γραφής εκεί σώθηκε ο δυτικός πολιτισμός, οπότε η περιοχή χρήζει ιδιαίτερης προσοχής. Κανονικά θα έπρεπε να ήταν ολόκληρη ένα απέραντο αρχαιολογικό πάρκο, για να πηγαίνουμε κι εμείς κι οι ξένοι να προσκυνούμε. Μόνο που αν ψάξει κανείς τους δορυφορικούς χάρτες του Google, θα δει ότι όλη η περιοχή είναι χτισμένη. Ο τύμβος του Μαραθώνα δεν είναι περικυκλωμένος από μαρίνες, αλλά από σπίτια – κάποια από τα οποία πιθανότατα ανήκουν σε εκείνους που σχίζουν τα ιμάτιά τους για τη βεβήλωση του ιστορικού χώρου.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε, αν η μαρίνα πρέπει να γίνει στον Μαραθώνα. Ετσι όπως παίρνονται οι αποφάσεις του ελληνικού κράτους, τίποτε δεν πρέπει να θεωρείται αθώο. Απλώς αυτή η χιλιοπαιγμένη άρνηση για έργα υποδομής με βάση το ιστορικό ενδιαφέρον ενός τόπου, όταν μάλιστα αυτός ο τόπος έχει βουλιάξει από τα μικρά ιδιωτικά συμφέροντα, δεν πείθει πλέον…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 23.8.2008
