Η νέα ελληνική μυθολογία έχει χαρακτηριστικά, αντίστοιχα εκείνων που χαρακτήρισαν την «Μαντάμ Σουσού» του Δημήτρη Ψαθά. Φοράει φτερά και απεργάζεται μεγάλα σχέδια για το μέλλον. Αυτή είναι χαριτωμένη. Υπάρχει και μια μυθολογία που γίνεται επικίνδυνη. Παράγεται από διάφορους εγγράμματους (των ελληνικών πανεπιστημίων βέβαια) κι αγράμματους διαμορφωτές της κοινής γνώμης που συχνάζουν στα τηλεπαράθυρα…
Σ’ αυτή τη χώρα γεννιόνται, ζουν και πεθαίνουν πολλοί μύθοι. Φυσικό είναι: σ’ αυτή τη γεωγραφική περιοχή γεννήθηκαν οι Κένταυροι, οι θεοί είχαν φτερά στα πόδια, έζησαν μούσες, νύμφες και ζηλότυπες θεές. Εδώ γεννήθηκε ο Δίας ο οποίος μεταμφιεσμένος ταύρος έκλεβε κορασίδες, ημίθεοι που σκότωναν τέρατα με εννιά κεφάλια, πουλιά με σιδερένια φτερά, σκύλους με τρία κεφάλια. Σ’ αυτή τη χώρα λοιπόν η μυθοπλασία δεν θα μπορούσε παρά να συνεχιστεί. Μόνο που έγινε πλέον πολύ πιο μίζερη και πιο πεζή. Αρχοντοχωριάτικη…
Η νέα ελληνική μυθολογία έχει χαρακτηριστικά, αντίστοιχα εκείνων που χαρακτήρισαν την «Μαντάμ Σουσού» του Δημήτρη Ψαθά. Φοράει φτερά και απεργάζεται μεγάλα σχέδια για το μέλλον. Ένα χαρακτηριστικό και λαϊκό παράδειγμα είναι η ζήλια των ξένων προς τη χώρα μας και τους πολίτες της. Σύμφωνα με μια διαδεδομένη άποψη οι Αμερικανοί, οι Ελβετοί, οι Αυστραλοί κι άλλοι λαοί που ΄χουν κατά κεφαλήν εισόδημα από 35.000-45.000 δολάρια ετησίως ζηλεύουν μια χώρα που δεν έχει ούτε ένα δρόμο της προκοπής, όπου οι πολίτες της ταλαιπωρούνται καθημερινά στο ΙΚΑ, πνίγονται στο καυσαέριο, και έχουν την ψηλότερη ανεργία των νέων σε όλο τον δυτικό κόσμο. Μας ζηλεύουν βέβαια, διότι εμείς έχουμε ταβέρνες ενώ αυτοί ικανοποιούνται στα ταπεινά «στέικ χάους», αφήστε δε το γεγονός ότι οι δικές μας καφετέριες έχουν διπλάσια τιμή από τα δικά τους ταπεινά «κόφι σοπς».
Αυτού του τύπου η μυθολογία είναι χαριτωμένη επειδή είναι αφελής. Υπάρχει όμως ενός άλλου τύπου μυθολογία που γίνεται επικίνδυνη. Παράγεται από διάφορους εγγράμματους (των ελληνικών πανεπιστημίων βέβαια) κι αγράμματους διαμορφωτές της κοινής γνώμης που συχνάζουν στα τηλεπαράθυρα. Αυτοί έχουν αναγάγει την μυθολογία σε επάγγελμα, ασκώντας ψευδογεωπολιτική επιστήμη.
Το πρώτο κρούσμα αυτής της γεωπολιτικής ψευδοεπιστήμης ανάγεται στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Τότε διάφοροι με ύφος χιλίων καρδιναλίων επιχειρηματολογούσαν ότι η χώρα απέκτησε ένα νέο εκ βορρά κίνδυνο. Η Τουρκία, έλεγαν, δημιουργούσε ένα αόρατο μουσουλμανικό τόξο στα Βαλκάνια με την Αλβανία, την FYROMία και την τουρκική μειονότητα της Βουλγαρίας. Αυτό το τόξο αργά ή γρήγορα, υπολόγιζαν, ότι θα πνίξει την Ελλάδα. Βέβαια, ούτε τόξα, ούτε βέλη δημιουργήθηκαν ποτέ στα Βόρεια σύνορά μας, αλλά οι μαθητευόμενοι μάγοι της γεωπολιτικής δεν το έβαλαν κάτω. Αποφάσισαν να φτιάξουν ένα άλλο τόξο που θα πνίξει αυτή τη φορά την Τουρκία.
Το σενάριό τους θέλει τώρα την Τουρκία να σπαράσσεται (κυριολεκτικά) από τις αντιθέσεις της. Πέρα από το υπαρκτό πρόβλημα των Κούρδων κάποιοι φωστήρες ανακάλυψαν ότι υπάρχουν υπόγεια κινήματα Ποντίων και αύριο θα βρουν και Χετταίους που θα μάχονται για την ανεξαρτησία της πατρίδος τους. Πάνω σ’ αυτή την έωλη ανάλυση φτιάχνουν νέα σενάρια διαμελισμού της Τουρκίας. Φαντάζονται ένα ευρωπαϊκό κομμάτι, ένα Ποντιακό, ένα Κουρδικό, κι ένα αμιγώς Τουρκικό της Ανατολίας. Έτσι χειροκρότησαν την εισβολή των Αμερικανών στο Ιράκ, διότι δημιουργεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο Κουρδική οντότητα, περιμένουν την εξέγερση των Ποντίων και των πλούσιων της Δυτικής Τουρκίας για να επιτευχθεί ο διαμελισμός της Τουρκίας. Φυσικά είναι ενάντια στην Τουρκική ένταξη στην Ε.Ε. γιατί μια ευρωπαϊκή Τουρκία είναι πιο δύσκολο να διαμελιστεί.
Αυτοί οι νέοι ελληνικοί μύθοι ανακυκλώνονται προς το παρόν προφορικά -αλλά όπως έγινε με τα μουσουλμανικά τόξα των Βαλκανίων- θα εξελιχθούν σε λίγο και σε γραπτά. Επειδή βέβαια στην Ελλάδα εκτός από τα λόγια, πετούν και τα γραπτά, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να δούμε αν οι άνθρωποι που προπαγάνδιζαν τα μουσουλμανικά τόξα είναι οι ίδιοι που προφητεύουν όλα αυτά τα τρομερά για την γείτονα χώρα. Φυσικά θα διαψευσθούν για μια ακόμη φορά, επειδή η πραγματικότητα είναι πολύ πιο δυναμική από την στατική τους ανάλυση, αλλά ποιος νοιάζεται; Έτσι κι αλλιώς σ’ αυτή τη χώρα οι μνήμη είναι κοντή. Δέκα χρόνια είχε πει ο πρώην πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης. Πολύ χουβαρντάς ήταν…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 7.10.2004
