Κακά τα ψέματα! Η διαφθορά στον δημόσιο τομέα είναι ένα μέρος της σπατάλης. Το μεγαλύτερο γίνεται με νόμιμους τρόπους: επιτροπές, επιτροπούλες, σύμβουλοι, παρασύμβουλοι, διόγκωση των εξόδων δια των προσλήψεων κ.λ.π.
Κάτι πήγε στραβά στην συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας. Δεν εννοούμε το γεγονός ότι δεν μίλησαν όλοι οι βουλευτές, αλλά το ότι υποψιαζόμαστε άπαντες τι θα έλεγαν. Η υπαρκτή δυσαρέσκεια προς υπουργούς και κυβερνητικούς αξιωματούχους, δεν έχει τόσο να κάνει με ιδεολογικά ή πολιτικά ζητήματα, όσο με το μερτικό που καθείς θαρρεί πως έχει στο κράτος. Η συντριπτική πλειοψηφία εκείνων που θα μιλούσαν, δεν θα ζητούσαν (επί παραδείγματι) λιγότερο κράτος, αλλά περισσότερα για την εκλογική τους περιφέρεια.
Επειδή, λοιπόν, διάφορα έχουν παρεξηγηθεί ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Δουλειά των βουλευτών είναι να βουλεύονται. Όχι για τους ψηφοφόρους των, αλλά για το έθνος. Είναι σοβαρή κι επίπονη δουλειά που δυστυχώς δεν την φέρνουν σε πέρας. Αν οι τριακόσιοι την έκαναν δεν θα βλέπαμε διαχρονικά τόσα νομοθετικά εκτρώματα. Κάποιοι θα βουλευόταν για το έθνος και θα τα σταματούσαν εν τη γεννέσει τους. Ή έστω θα τα διάβαζαν και θα επεσήμαναν τους κινδύνους από την εφαρμογή τους.
Δουλειά των υπουργών, και ειδικά των νυν υπουργών, είναι να υλοποιούν την πολιτική μείωσης της σπατάλης των χρημάτων των φορολογουμένων, δηλαδή της μείωσης του κράτους. Κακά τα ψέματα! Η διαφθορά στον δημόσιο τομέα είναι ένα μέρος της σπατάλης. Το μεγαλύτερο γίνεται με νόμιμους τρόπους: επιτροπές, επιτροπούλες, σύμβουλοι, παρασύμβουλοι, διόγκωση των εξόδων δια των προσλήψεων κ.λ.π.
Δυστυχώς, εδώ πολλοί από το κυβερνητικό στρατόπεδο έπεσαν θύματα της γοητείας που ασκεί η εξουσία. Οι επιτροπές αντί να μειώνονται πληθαίνουν, ο δημόσιος τομέας αντί να μικραίνει αυξάνεται. Όχι ως στρατηγική επιλογή, αλλά κομμάτι-κομμάτι. Κάποιοι «ανακαλύπτουν» νέες ανάγκες για την εύρυθμη λειτουργία των υπηρεσιών και φορτώνουν το σύστημα με επιπλέον θέσεις και γραφειοκρατία. Για παράδειγμα: δεν χρειάζονται άλλες πέντε περιφερειακές διοικήσεις, καπάκι στις δεκατρείς που ήδη έχουμε, για να διαχειριστούν το 4ο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης. Αυτό σημαίνει νέες προσλήψεις, νέα έξοδα. Η λύση είναι πιο απλή: οι δεκατρείς περιφέρειες που έχουμε πρέπει να γίνουν πέντε ή έξι.
Από την αρχή είχε λάθος ρότα σε σχέση με το κράτος η Ν.Δ. Κατ’ αρχήν μέτρο αναφοράς όλων των πεπραγμένων της έγινε το ΠΑΣΟΚ, το οποίο -υπενθυμίζουμε- καταστράφηκε εκλογικά γιατί ακριβώς έκανε αυτή τη διαχείριση του κράτους. Η διαρκής αναφορά όμως στο κακό ΠΑΣΟΚικό παρελθόν έχει ευρύτερες συνέπειες από την απαξίωση του επιχειρήματος.
Κατ’ αρχήν πολλά στελέχη ένιωσαν ότι η ανοχή της κοινωνίας φτάνει μέχρι το σημείο (θα λέγαμε σχηματικά) «ΠΑΣΟΚικά πεπραγμένα μείον ένα». Αν δηλαδή το ΠΑΣΟΚ έκανε δέκα κακές κινήσεις, πίστεψαν ότι με εννιά της Νέας Δημοκρατίας, οι πολίτες πάλι ευχαριστημένοι θα είναι. Υπάρχει και η χειρότερη εκδοχή. Επειδή από αρκετούς λείπει η σε βάθος πληροφόρηση και η πολιτική τους ανάλυση βασίζεται σε φήμες και κουβέντες του καφενείου μεγαλοποιούν και πληθαίνουν τις ασχήμιες του ΠΑΣΟΚ με αποτέλεσμα να φαντάζονται ότι η ανοχή των πολιτών φτάνει μέχρι τις δεκαπέντε δικές τους κακές κινήσεις.
Τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας πρέπει να δουν εκ νέου τη σχέση τους με το κράτος. Δουλειά τους είναι να το μειώσουν, ώστε να μειωθούν και οι σπατάλες και η διαφθορά. Κάθε νέο όργανο που δημιουργείται κάθε επιτροπή είναι δυνάμει μια εστία δυσλειτουργίας και διαφθοράς. Ναι, το κράτος είναι αναγκαίο σε πολλά, αλλά στην Ελλάδα το λιγότερο κράτος είναι ακόμη πιο αναγκαίο.
5.10.2005
