Τα τελευταία τρία χρόνια συζητείται ευρέως η ιδεολογική ασάφεια στο ΠΑΣΟΚ. Ουδείς όμως κουβεντιάζει για την αντίστοιχη θολούρα στην Ν.Δ.
Tον περασμένο Μάιο, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών κ. Κοντολίζα Ράις στην Αθήνα, η βουλευτής του ΚΚΕ κ. Λιάνα Κανέλλη εξέφραζε από τηλεοράσεως τον καημό της για τη δημοσιογραφία. Οι Ελληνες ρεπόρτερ, είπε, «πήραν συνέντευξη από την Κοντολίζα, ενώ είναι τόσες ημέρες εδώ η Αλέιδα Γκεβάρα και δεν είδα κανένα ούτε μπόρεσε κανένας ούτε άντεξε μια προσωπική συνέντευξη με μια γυναίκα εξαιρετικά γοητευτική, εξαιρετικά μαχητική που αντιστέκεται στην Κούβα». (Σ. Σ.: προφανώς εννοούσε ότι αντιστέκεται στον ιμπεριαλισμό και διαμένει στην Κούβα.)
Την επόμενη μέρα το περιοδικό «Μετεξέλιξη», ιδιοκτησία της Νέας Δημοκρατίας, σήκωσε το γάντι. Εξέδωσε ανακοίνωση, για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. «Ο εκδότης της “Μετεξέλιξης”», έγραφε το δελτίου Τύπου, «κατόπιν αιτήματός του, που διατυπώθηκε από τη Γραμματεία Διεθνών Σχέσεων της Ν. Δ., προσκλήθηκε στην κουβανική πρεσβεία και επί δυόμισι ώρες συνομίλησε με την Αλέιδα Γκεβάρα. Η κόρη του “Κομαντάντε Τσε” άνοιξε τα εσώψυχά της…».
Με άλλα λόγια: για ό, τι αδιαφόρησε ο «αστικός Τύπος» (κατά την φρασεολογία του «Ριζοσπάστη»), βρέθηκε το όργανο της Νέας Δημοκρατίας να το καλύψει!
Το παραπάνω περιστατικό εξηγεί εν μέρει πώς ένα έντυπο ιδιοκτησίας της Ν. Δ. διακινεί θεωρίες συνωμοσίας ανωνύμων συνεργατών, σύμφωνα με τις οποίες Τούρκοι πράκτορες χτύπησαν προ μηνών με ρουκέτα την αμερικανική πρεσβεία. Οπότε, αν οι Τούρκοι ζητήσουν τίποτε διπλωματικά ρέστα για τη δημοσίευση τέτοιων ανοησιών σε έντυπο του κυβερνώντος κόμματος, το υπουργείο Εξωτερικών δεν έχει παρά να τους παραδώσει το τεύχος 39 με τη συνέντευξη της Αλέιδα Γκεβάρα. Αν οι Τούρκοι διπλωμάτες έχουν χιούμορ, θα καταλάβουν…
Το σημαντικότερο όμως, που αναδεικνύει και αυτό το περιστατικό, είναι η ιδεολογική θολούρα του κυβερνώντος κόμματος. Ενα μεγάλο κομμάτι των στελεχών του έχει ασπασθεί κάθε πτυχή του αριστερίστικου και ακροδεξιού λαϊκισμού που διακινείται στη χώρα και το περιοδικό «Μετεξέλιξη» δεν είναι παρά ο καθρέφτης αυτής της ιδεολογικής θολούρας. Αν το διαβάσει κανείς θα βρει πολλούς να ασπάζονται είτε τις θεωρίες συνωμοσίας «περί τουρκικής τρομοκρατίας με στόχο να βλάψουν την καλή εικόνα της χώρας μας» είτε περί του ηρωικού καγαθού ρόλου που είχε στην ιστορία ο «Κομαντάντε».
Τα τελευταία τρία χρόνια συζητείται ευρέως η ιδεολογική ασάφεια στο ΠΑΣΟΚ. Ουδείς όμως κουβεντιάζει για την αντίστοιχη θολούρα στη Ν. Δ. Πρέπει να θυμηθούμε όμως ότι πριν από την 7η Μαρτίου του 2004 οι όροι ήταν αντίστροφοι. Τότε σύμφωνα με όλους τους αναλυτές ήταν η Νέα Δημοκρατία που ζούσε ιδεολογικές τρικυμίες σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ που εμφάνιζε καθαρότητα.
Το φαινόμενο αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι πολλάκις η ιδεολογία συγχέεται με τις τελικές θέσεις του κόμματος. Κάθε κυβέρνηση εκ των πραγμάτων παίρνει θέση για όσα απασχολούν τον τόπο νομοθετώντας. Δεν μπορεί να κάνει αλλιώς: κάθε σχέδιο νόμου είναι θέση. Είναι άλλο πράγμα, όμως, οι θέσεις που αποκρυσταλλώνονται δι’ ενός νόμου και άλλο η ξεκάθαρη ιδεολογική κατεύθυνση. Η τελευταία είναι εκείνη που παράγει θέσεις οι οποίες έχουν κάποια εσωτερική συνέπεια και τελικώς απτά αποτελέσματα.
Σ’ αυτό και τα δύο κόμματα έχουν πρόβλημα. Του ΠΑΣΟΚ είναι πιο ορατό (βγαίνει στα παράθυρα), για τη Νέα Δημοκρατία πρέπει να διαβάζει κάποιος τα έντυπά της. Αλλά το πρόβλημα του κυβερνώντος κόμματος είναι μεγαλύτερο εκείνου της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στο κάτω-κάτω της γραφής ο αριστερός και εθνικιστικός λαϊκισμός αποτελεί ισχυρή παράδοση στο κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Στο κόμμα όμως του Κωνσταντίνου Καραμανλή αυτό το ρεύμα εμφανίζεται τα τελευταία χρόνια, ως ένα βολικό μπάλωμα της ιδεολογικής ένδειας που χαρακτήρισε μετεμφυλιακά αυτήν την παράταξη.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 1.3.2007