Η αριστερή διγλωσσία σε νέες προκλήσεις…
Ο Τζίμι Κάρτερ πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, έγραψε στις 5 Σεπτεμβρίου ένα άρθρο στην «Ουάσιγκτον Ποστ» στο οποίο, όπως μας πληροφορεί ο αρθρογράφος της «Καθημερινής» κ. Πέτρος Παπακωνσταντίνου «καυτηρίαζε το ανησυχητικό νέο πρόσωπο της Αμερικής» και «απέρριπτε ουσιαστικά το σύνολο της εξωτερικής πολιτικής Μπους» (Π. Παπακωνσταντίνου «Τα παπαγαλάκια του Μίλερ και η άλλη Αμερική», «Πριν» 15.9.2002)
Σήμερα πρέπει να σας αποκαλύψω ότι ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ είναι πράκτορας του Σαντάμ Χουσεϊν, Κουβανόδουλος, και τρόφιμος των βρώμικων κονδυλίων της Αλ Κάιντα. Με τι στοιχεία τα ισχυρίζομαι όλα αυτά; Ε, με όσα ακριβώς ένας άλλος αρθρογράφος της «Καθημερινής», ο κ. Γιώργος Δελαστίκ καταγγέλλει ότι οι κ.κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Στέφανος Μάνος, Γιάννης Τζανετάκος, Πέτρος Κουναλάκης, Νίκος Μπίστης, αποτελούν «σύναξη αμερικανόδουλων πολιτικών» στην οποία μάλιστα συμμετείχε και η Μαρία Δαμανάκη η οποία, κατά τον ίδιο αρθρογράφο, πέρασε από το «Εδώ Πολυτεχνείο» στο «Εδώ Πεντάγωνο». (Γ. Δελαστίκ: «Οι “κουκουλοφόροι” της Πρεσβείας», «Πριν», 15.9.2002)
Δεν θα ασχοληθούμε με τις χυδαιότητες που εμπεριέχουν τα δύο παραπάνω άρθρα (τα κοσμητικά επίθετα με τα οποία στολίζονται οι παραπάνω Έλληνες πολιτικοί) απλώς να τονίσουμε το εξής παράδοξο: γιατί είναι «παπαγαλάκι» του κ. Τόμας Μίλερ (αμερικανός πρέσβης) ο αρθρογράφος του «Βήματος» κ. Ριχάρδος Σωμερίτης (ο οποίος σημειωτέον έχει αρθρογραφήσει κατά της επέμβασης στο Ιράκ) και δεν είναι «παπαγαλάκι» του κ. Αμπντούλ Μουχσέν Μοχάμεντ Σαϊντ (ιρακινός πρέσβης) ο διευθυντής του «Βήματος» κ. Σταύρος Ψυχάρης ο οποίος επίσης έχει αρθρογραφήσει κατά της επέμβασης στο Ιράκ;
Αυτό είναι ένα από τα μεγάλα μυστήρια της σταλινικής Αριστεράς η οποία πέρυσι τον Οκτώβριο διαδήλωνε κατά της επέμβασης των Αμερικανών στο Αφγανιστάν (πριν αυτή γίνει), αλλά δεν βρήκε λέξη να πει για την επέμβαση των Σοβιετικών το 1979 (έστω, αφότου έγινε). Είναι το ίδιο μυστήριο που ήθελε «αμερικανοκίνητη χούντα» το ελληνικό πραξικόπημα του 1967, αλλά «σοσιαλιστική διόρθωση» το πραξικόπημα και την εισβολή των σοβιετικών τανκ στην Πράγα το 1968.
Το πρόβλημα δεν είναι ότι η ιστορία της Αριστεράς είναι γεμάτη τέτοια μυστήρια. Το πρόβλημα είναι πως συνεχίζει να εμπλουτίζεται με τέτοια μυστήρια. Δύο από αυτά τα επεσήμανε ο κ. Αντύπας Καρίπογλου σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στην «Απογευματινή» 1.9.2002, όταν σύσσωμη η Αριστερά (σταλινική και μη) ελεεινολογούσε την προτροπή της Αστυνομίας να παράσχουν πληροφορίες για τον καταζητούμενο (τότε) κ. Κουφοντίνα. Ο κ. Καρίπογλου θύμισε ότι η καταδίκη του ακροδεξιού κ. Αντώνη «Περίανδρου» Ανδρουτσόπουλου στηρίχθηκε σε στοιχεία που έδωσαν αυθόρμητα οι πολίτες και ο συντάκτης του «Ιού» της «Ελευθεροτυπίας» κ. Δ. Τρίμης, ο οποίος κατέθεσε μάλιστα στο δικαστήριο. Τότε κανείς «προοδευτικός διαννοούμενος» δεν εξανέστη. «Η “προοδευτική διανόηση”», έγραφε ο κ. Καρίπογλου, «μπορεί να μας εξηγήσει γιατί δεν είναι χαφιές όποιος καταγγέλλει ακροδεξιό και είναι χαφιές όποιος καταγγέλλει ακροαριστερό τρομοκράτη;». Το δεύτερο περιστατικό αφορά την γνωστή ακτιβίστρια δικηγόρο κ. Τασία Χριστοδουλοπούλου η οποία στις 20.6.1999 δήλωνε σε συνέντευξή της ότι η φυγοδικία επί ένα χρόνο του ακροδεξιού κ. Ανδρουτσόπουλου, αποτελεί «ομολογία ενοχής», ενώ στις 25.10.2001 δήλωνε για την αθώωση του επί 17 χρόνια φυγόδικου κ. Αβραάμ Λεσπέργολου ότι «ήταν η τελευταία δίκη η οποία έγινε στη μνήμη ενός νομικού πολιτισμού που χάνεται». Δικαίως λοιπόν ο κ. Καρίπογλου τόνιζε ότι «Προσβάλλομαι όμως όταν το ίδιο πρόσωπο θεωρεί ομολογία ενοχής την φυγοδικία ενός κατηγορούμενου ακροδεξιού όχι όμως και την φυγοδικία ενός κατηγορουμένου ακροαριστερού. Το κοινό αυτών των “προοδευτικών διανοουμένων” δεν ενοχλείται καθόλου από την “συνέπειά” τους;»
Η «συνέπεια» της «προοδευτικής διανόησης» θα φανεί ξεκάθαρα και σε μια ακόμη περίπτωση. Ο δημοσιογράφος κ. Μανώλης Βασιλάκης έφτιαξε ένα βιβλίο στο οποίο συμπεριέλαβε όλα τα κείμενα που γράφτηκαν στον ελληνικό Τύπο σχετικά με την 11η Σεπτεμβρίου. Το βιβλίο με τίτλο «Καλά να πάθουν. Η ελληνική κοινή γνώμη, μετά την 11η Σεπτεμβρίου», είναι μια ακτινογραφία της εποχής και μια λίστα διάφορων ιλαροτραγικών δημοσιευμάτων σχετικά με την τρομοκρατική επίθεση στη Νέα Υόρκη. Το βιβλίο αυτό δέχθηκε σφοδρή κριτική από 14 συνδικαλιστές της ΕΣΗΕΑ και της ΠΟΕΣΥ και με κείμενό τους που δημοσιεύτηκε σε όλες σχεδόν τις εφημερίδες καταγγέλλουν τον κ. Βασιλάκη για «προσπάθεια χειραγώγησης συνειδήσεων», για δημοσιοποίηση «μαύρης λίστας» η οποία έχει «ηθικούς αυτουργούς που κινούνται σε ανώτερα κλιμάκια εντός κι εκτός Ελλάδος» και για «νέο απροκάλυπτο μακαρθισμό».
Χθες ο «Ιός της Κυριακής» δημοσίευσε στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» ένα τρισέλιδο πόνημα στο οποίο καταγράφονται όλα σχεδόν τα δημοσιεύματα και οι απόψεις δημοσιογράφων σχετικά με την τρομοκρατία. Κατά την άποψη των συντακτών του «Ιού» όλα όσα συμπεριλαμβάνουν στο τρισέλιδο άρθρο τους αποτελούν «δημοσιογραφία της κουκούλας» και ότι η «βρομοδουλειά της αστυνομίας δεν θα την κάνουν ούτε οι “γνωστοί – άγνωστοι” συνεργάτες της ούτε οι “συνήθεις ύποπτοι” του τηλεοπτικού κιτρινισμού. Η επικοινωνιακή διαχείριση της τρέχουσας αντιτρομοκρατικής εξόρμησης έχει ανατεθεί σε καταξιωμένους δημοσιογράφους και στα πιο έγκυρα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης». Αυτή είναι η άποψή τους την οποία στοιχειοθετούν με διάφορα αποσπάσματα, δημοσιευμάτων.
Το πρόβλημα είναι τι θα κάνουν οι κ.κ. Αγγελής Γιάννης (Αριστερό Ριζοσπαστικό ΜΜΕτωπο), Δεληπέτρος Βαγγέλης (μέλος Δ.Σ. ΕΣΗΕΑ, από την Ανεξάρτητη Παρέμβαση), Ζαγγανάς Γιάννης (Γενικό Συμβούλιο ΠΟΕΣΥ, από τη Δημοσιογραφική Αγωνιστική Κίνηση), Λεοντόπουλος Φαίδων (από την κίνηση Δούρειος Τύπος), Μπράτσος Νάσος (από τους Δημοσιογράφους Γένοβα 2001 – Financial Crimes), Μοss Αθηνά (ταμίας Δ.Σ. ΠΟΕΣΥ), Νταβανέλος Αντώνης (οργανωτικός γραμματέας ΠΟΕΣΥ, από την Ανεξάρτητη Παρέμβαση), Νταουντάκη Νανά (γ. γραμματέας της ΕΣΗΕΑ), Παυλόπουλος Γιώργος (από το Αριστερό Ριζοσπαστικό ΜΜΕτωπο), Ράμμος Παναγιώτης (μέλος Δ.Σ. ΕΣΗΕΑ, από τη Δημοσιογραφική Αγωνιστική Κίνηση), Σαββίδης Γιώργος (γ. γραμματέας στο Δ.Σ. της ΠΟΕΣΥ), Σαρρής Κώστας (από τους Δημοσιογράφους Γένοβα 2001 – Financial Crimes), Σκαμνάκης Θανάσης (μέλος μεικτού συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ, από το Αριστερό Ριζοσπαστικό ΜΜΕτωπο), Σουρμελίδης Σπύρος (Γενικό Συμβούλιο ΠΟΕΣΥ, από την κίνηση Δούρειος Τύπος), όλοι δηλαδή εκείνοι που κατήγγειλαν τον κ. Βασιλάκη για μακαρθισμό (επειδή επαναδημοσίευσε κείμενα του ελληνικού Τύπου) και χειραγώγηση συνειδήσεων. Θα καταγγείλουν τους συντάκτες του «Ιού» ότι «καλούν ουσιαστικά την εργοδοσία να ξεμπερδεύει άμεσα με όλους εκείνους που χύνουν δηλητήριο στο “ανύποπτο κοινό” κι έχουν μετατρέψει σε “γιάφκες” (της αστυνομίας) τα κατά τα άλλα καθωσπρέπει μέσα ενημέρωσης»
Θα το κάνουν οι «αντιστασιακοί με όλες τις δυνάμεις» συνδικαλιστές του χώρου; Μάλλον όχι, και καλά θα κάνουν, όπως πολύ κακώς έπραξαν στην πρώτη περίπτωση. Όπως και να έχει το πράγμα όμως αν δεν γίνει η καταγγελία θα είναι ένα ακόμη σύμπτωμα διγλωσσίας της Αριστεράς.
Μια κουκούλα πλανάται πάνω από τον δημόσιο διάλογο στη χώρα. Η κουκούλα της σταλινικής Αριστεράς. Αυτή που ελαφρά τη καρδία χαρακτηρίζει «μακαρθισμό» την συγκέντρωση σε ένα βιβλίο δημοσιευμένων απόψεων. Αυτή που χρησιμοποιεί δύο μέτρα και σταθμά. Αυτή που χαρακτηρίζει «πράξη δημοκρατίας» την καταγγελία ακροδεξιών τρομοκρατών και «χαφιεδισμό» την καταγγελία ακροαριστερών τρομοκρατών. Αυτή που πλάθει σενάρια με πράκτορες και παπαγαλάκια. Αυτή που θέλει τον κ. Κουφοντίνα «εκτελεστή» και τον κ. Ανδρουτσόπουλο «φονιά».
Όλα αυτά βέβαια θα μπορούσαν να μείνουν στο χώρο του γραφικού σταλινισμού. Από την στιγμή όμως που μπαίνουν στον κορμό του δημόσιου διαλόγου, κάτι πάει στραβά σ’ αυτή τη χώρα…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 16.9.2002
