Η προχθεσινή διαχείριση της κρίσης στη λεωφόρο Μαραθώνος έγινε σύμφωνα με τα εγχειρίδια των Αμερικανών κι άλλων φονιάδων των λαών, οι οποίοι σύμφωνα με την παράδοση του άθεου και εμπειριστικού Διαφωτισμού έκαναν γνώση τις προηγούμενες κρίσεις, τις μελέτησαν και κατέληξαν σε κανόνες για την μεγιστοποίηση του ωφέλιμου αποτελέσματος.
Είναι πολλοί οι απογοητευμένοι της δεσποτείας των πρώην κομμουνιστικών χωρών που έφτιαξαν ένα νοητικό καλαμπούρι με βάση μια ακόμη παλιότερη ανατολική δεσποτεία. Πιστεύουν ότι η «καθ’ ημάς Ανατολή», όπως βαφτίστηκε από τον Πάπα της νεορθόδοξης σκέψης, μπορεί να απαντήσει σε όλα όσα αυτοί βαφτίζουν «αδιέξοδα» της Δύσης. Μέχρι και της …φυσικής. Οι αβεβαιότητες της κβαντικής θεωρίας -που βασίζονται σε ένα συνεκτικό ορθολογικό οικοδόμημα- παραλληλίζονται ασέμνως με τις ανορθολογικές αβεβαιότητες της «καθ’ ημάς Ανατολής».
Η λογοτεχνική αυτή θεώρηση του κόσμου (έχει πολύ ωραίες λέξεις και εξαιρετικά ελληνικά) αν και δεν μπορεί να σταθεί ως πολιτική πρόταση μπορεί να μεταμορφωθεί σε καταλυτική και άκρως εκνευριστική γκρίνια. Όπως κάθε νοσταλγική προσέγγιση αποσιωπά μεγάλο κομμάτι της παρελθούσας πραγματικότητας και φωτίζει κάποια μεμονωμένα στοιχεία τα οποία δίνουν μια γλυκιά πλην όμως πολύ ψεύτικη εικόνα του χθες. Συγκρίνοντας όμως ένα φτιαχτά ιδανικό παρελθόν με ένα εμφανώς ατελές παρόν, δημιουργείται το ιδανικό έδαφος για την άνθιση της παραλυτικής μιζέριας. Τίποτε δεν είναι καλό «σαν τα χρόνια εκείνα», κι όλα είναι επικίνδυνα -αφού όλα αλλάζουν- για την «καθ’ ημάς Ανατολή»…
Προχθές όμως η «καθ’ ημάς Ανατολή» δέχθηκε ένα πλήγμα. Είναι μικρό και φυσικά ανάξιο για τους θιασώτες της να το σχολιάσουν, αλλά είναι και εξαιρετικά χρήσιμο να δούμε πως θα γινόταν η διαχείριση μιας κρίσης «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι».
Κατ’ αρχήν η διαχείριση της κρίσης στη λεωφόρο Μαραθώνος έγινε σύμφωνα με τα εγχειρίδια των Αμερικανών κι άλλων φονιάδων των λαών, οι οποίοι σύμφωνα με την παράδοση του άθεου και εμπειριστικού Διαφωτισμού έκαναν γνώση τις προηγούμενες κρίσεις, τις μελέτησαν και κατέληξαν σε κανόνες για την μεγιστοποίηση του ωφέλιμου αποτελέσματος. Σύμπασα η ανορθολογική Αριστερά λοιπόν πρέπει να νιώθει εξαιρετικά δυστυχής που οι μιασματικές δυτικές αντιλήψεις εμφιλοχώρησαν σε ένα τόσο ζωτικό για τη χώρα τομέα όπως είναι οι δυνάμεις ασφαλείας. Είναι γνωστοί οι περήφανοι αγώνες που έκανε για να μην συνεργαστούμε με «ξένους πράκτορες», να μην μας έρθουν «Μεγάλοι Αδελφοί», να μην αποκτήσουμε γενικώς ξένη εμπειρία. Χθες λοιπόν τα χαράματα, η «καθ’ ημάς Ανατολή» θα πρότασσε τουλάχιστον ένα περήφανο «γιούργια» στο λεωφορείο σαν εκείνο που έκαναν οι Αλβανοί στο Ελμπασάν.
Κατά δεύτερον ο οδηγός δεν φέρθηκε καθόλου κιμπάρικα για τα γούστα της «καθ’ υμάς Ανατολής». Αντί να κάτσει στο λεωφορείο κι αντρίκια να μετάσχει των ταλαιπωριών που υπέστησαν οι επιβάτες του, άκουσε τα κελεύσματα της πρόσφατης δυτικής του εκπαίδευσης, ακινητοποίησε το λεωφορείο και έφυγε. Αυτό μπορεί να διευκόλυνε την αστυνομία στους χειρισμούς της, αλλά ποιος νοιάζεται για τα αποτελέσματα, όταν το κούτελο δεν είναι καθαρό; Εδώ ο κ. Γιανναράς κηρύσσει ότι είναι προτιμότερο να χάσουμε μερικά νησιά παρά να υποστούμε στον εθνικό ευτελισμό των διπλωματικών κινήσεων: «Προτιμότερη η ξεκάθαρη κατοχή, σώζει περισσότερη ελληνικότητα από την καμουφλαρισμένη υποτέλεια.» (Καθημερινή 21.11.2004), για τα αποτελέσματα μιας λεωφοροπειρατείας θα νοιαστούμε;
Τρίτον, η «καθ’ ημάς Ανατολή» προτάσσει τον δημιουργικό αυθορμητισμό, αντί του επάρατου ορθολογισμού της Δύσης, ο οποίος προμετρά κάθε κίνηση, φθείροντας ταυτόχρονα τις ψυχές των ανθρώπων. Ο δημιουργικός αυθορμητισμός ήταν το βασικό χαρακτηριστικό της διαχείρισης όλων των αντίστοιχων του παρελθόντος, πριν μολευτούν από τη δυτική πρακτική τα Σώματα Ασφαλείας. Μεγαλούργησε στην πειρατεία του 1999, με κάμερες μπροστά στο κουρσεμένο λεωφορείο κι απευθείας διαπραγματεύσεις των τηλεστάρ με τους απαγωγείς. Βέβαια «υπάρχουν ακόμα Έλληνες που βρίσκουν νόημα ζωής στην αρχοντιά του απροσκύνητου» (που θα ‘γραφε και ο κ. Γιανναράς) κι εκτός από διαμορφωτές της κοινής γνώμης αναλαμβάνουν να χειριστούν τις κρίσεις με τον πατροπαράδοτο τρόπο του «γιούργια». Μόνο που χθες ήταν λίγοι, κάτι που σημαίνει ότι οι πρακτικές της «καθ’ ημάς Ανατολής» βρίσκονται σε υποχώρηση.
Στα σοβαρά τώρα. Η χθεσινή διαχείριση της κρίσης από τα Σώματα Ασφαλείας έδειξε πόσο ωφέλιμη είναι για τη χώρα η δυτική εμπειρία και πόσο μεγάλη ανάγκη έχει ο τόπος να την ασπαστεί και σε άλλες περιπτώσεις. Φυσικά αυτή η εμπειρία δεν πρόκειται να κάνει την Ελλάδα παράδεισο (ακόμη και οι δυτικές χώρες έχουν προβλήματα), αλλά σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να μας βοηθήσει να αποφύγουμε την κόλαση…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 17.12.2004
