Είναι πολλοί οι ιεράρχες και ιερείς, που διακονούν την ζώσα Ορθοδοξία, εκείνη που δεν φοβάται το μέλλον, αλλά το συνδιαμορφώνει.
Έχουμε χορτάσει κραυγές σ’ αυτόν τον τόπο. Όχι μόνο από μαϊντανούς κάθε χρώματος και διαμετρήματος στα τηλεπαράθυρα, αλλά από θεσμικούς φορείς που φωνασκούν μπας και κρύψουν την ένδεια σκέψης κι επιχειρημάτων. Κάποτε, κάποιος θα πρέπει να συντάξει ένα τεράστιο κατάλογο θεμάτων για τα οποία υπερθεματίσαμε, αλλά ουδέποτε συζητήσαμε. Θα είναι έργο τιτάνιο, αλλά θα βοηθήσει τα μάλλα στην εθνική μας αυτογνωσία.
Που και που όμως, μέσα στον θόρυβο των κραυγών, ξεπετάγονται κάποιοι άνθρωποι για να υπενθυμίσουν ότι η τέχνη της ουσιαστικής συζήτησης δεν είναι νεκρή σ’ αυτόν τον τόπο. Μικρές εστίες σκέψης που μπορεί να μην γίνονται πυρκαγιά, αλλά επιτρέπουν την ελπίδα. Όσοι είδαν Κυριακή πρωί την εκπομπή «Αρχονταρίκι» που κάνει στην ΕΤ1 ο μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος πρέπει να έμαθαν πολλά και να προβληματίστηκαν σε βάθος για την διαχρονικότητα της ελληνικής γλώσσας. Ερωτήσεις μεστές, που θα ζήλευαν επαγγελματίες του είδους: Πως η τεχνολογία βοηθά ή υπονομεύει μια ανάδελφη γλώσσα σαν τη δικής μας; Τι φοβόμαστε από την παγκοσμιοποίηση του Πολιτισμού και τι μπορούμε να προσδοκούμε; Γιατί κυριάρχησε η ελληνική στην Ρωμαϊκή εποχή και πως επέζησε στην Τουρκοκρατία;
Ήταν διάλογος που στόχευε την ουσία, χωρίς στεγνά εθνικά πυροτεχνήματα.
Η δεύτερη έκπληξη ήρθε από τον Σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος. Κυριακή βράδυ στους 89,5 μεγάκυκλους ο πατήρ Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος παρουσιάζει την «Ραδιοπαράγκα» του. Με αφορμή, λοιπόν, την επέτειο της Γενοκτονίας των Ποντίων άνοιξε τα μικρόφωνά του κι έθεσε το μέγιστο πρόβλημα της μνήμης των ιστορικών γεγονότων και της χρήσης της Ιστορίας για πολιτικούς κι αλλότριους σκοπούς. Έθεσε το ζήτημα της χριστιανικής αγάπης και τους μίσους για τους αλλόφυλους. Ζήτησε να μην ξεχάσουμε, αλλά και να μην χρησιμοποιούμε τις μνήμες για να μισούμε.
Να λοιπόν το άλλο, το γόνιμο πρόσωπο της Ορθοδοξίας. Εκείνο που ξεφεύγει από τον κηρυγματικό λόγο, που δεν αφορίζει αλλά βάζει παραμέτρους στη συζήτηση: προσθέτει την Χριστιανική άποψη στον σύγχρονο διάλογο. Αντλεί από την παράδοση, δεν στέκεται δογματικά σ’ αυτή και δίνει νόημα στη σύγχρονη Βαβέλ.
Είναι πολλοί οι ιεράρχες και ιερείς, που διακονούν την ζώσα Ορθοδοξία, εκείνη που δεν φοβάται το μέλλον, αλλά το συνδιαμορφώνει. Αυτές τις φωνές πρέπει να τις ακούσουμε. Έχουν πολλά να δώσουν…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Aπογευματινή» στις 20.5.2002
