Το ελληνικό κράτος έχασε εκατό εκατομμύρια ευρώ. Οι μίζες αυτά δεν ήταν ζημία της εταιρείας. Προστέθηκαν στην τιμή όσων αγόρασε και πλήρωσε το ελληνικό Δημόσιο. Εχει την βούληση η κυβέρνηση, τουλάχιστον, να πάρουμε πίσω αυτά;
Για χώρες σαν τη Νορβηγία, ένα ταξίδι αναψυχής τριών αξιωματούχων με έξοδα προμηθεύτριας εταιρείας του Δημοσίου είναι θανάσιμο αμάρτημα. Τόσο θανάσιμο που δεν τιμώρησαν απλώς τους παραβάτες, αλλά έβαλαν πρόστιμο και στην εταιρεία (εν προκειμένω στη Siemens). Ισως γι’ αυτό η σκανδιναβική αυτή χώρα βρίσκεται στην πέμπτη θέση στον κατάλογο της «Διεθνούς Διαφάνειας».
Στην Ελλάδα, πάλι η ίδια εταιρεία ομολογεί ότι χρημάτισε (εκτός από ταξίδια και οικοσκευές) με 100 εκατομμύρια ευρώ διάφορους πολιτικούς. Εδώ το κράτος (δεν τολμά;) να της επιβάλει ούτε ένα ευρώ πρόστιμο. Ισως γι’ αυτό βρισκόμαστε στην 56η θέση -και κάθε χρόνο πέφτουμε- του ίδιου καταλόγου για τη διαφθορά.
Για κόμματα σαν τη Νέα Δημοκρατία, που έκανε πολιτικό ζήτημα και επέτυχε την αποπομπή του πρώην υφυπουργού Δημόσιας Τάξης κ. Ευάγγελου Μαλέσιου επειδή έμενε σε σπίτι παιδικού του φίλου και προμηθευτή του Δημοσίου, το ταξίδι αναψυχής ενός υπουργού με έξοδα προμηθεύτριας εταιρείας είναι θανάσιμο αμάρτημα. Τόσο θανάσιμο που δικαίως πολλοί βουλευτές και στελέχη ανησυχούν.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι για όλους εμάς τους υπόλοιπους, τέτοια «δωράκια» δεν είναι παρά σταγόνες στον ωκεανό της διαφθοράς. Οταν η ίδια η εταιρεία δηλώνει ότι έδωσε 100 εκατομμύρια ευρώ σε μίζες, είναι δύσκολο να κολλήσει κάποιος στα 5.000 ή 10.000 ευρώ που μπορεί να στοίχισε το ταξίδι με ιδιωτικό αεροσκάφος ενός υπουργού.
Μακάρι, δηλαδή, να ζούσαμε στην Νορβηγία, ώστε να μας συγκλόνιζε ο μίνι χρηματισμός αξιωματούχων με ταξίδια αναψυχής. Μακάρι το σκάνδαλο της Siemens να ήταν κάποιες βόλτες με το «Λίαρ τζετ» της εταιρείας και κάποιους ψυγειοκαταψύκτες. Θα ήμασταν ευχαριστημένοι ακόμη κι αν είχαμε να κάνουμε και με πλήρη εξοπλισμό κάποιων σπιτιών. Μόνο που εδώ, έχουμε χάσει πια τον λογαριασμό. Το σοβαρό ηθικό παράπτωμα ενός υπουργού φαίνεται παρωνυχίδα μπροστά στο κολοσσιαίο ποσό των 100 εκατομμυρίων ευρώ. Τόσο που κάποιοι φοβούνται, δε, ότι οι οικοσκευές και τα ταξίδια δεν είναι παρά στάχτη στα μάτια των πολιτών.
Υπάρχει όμως και κάτι περισσότερο. Τη διαφθορά με χαμηλό τίμημα -όπως είναι τα δωράκια στους πολιτικούς- την τιμωρείς με ένα πρόστιμο. Στην δική μας περίπτωση, το ελληνικό κράτος έχασε εκατό εκατομμύρια ευρώ. Τα χρήματα αυτά δεν ήταν ζημία της εταιρείας. Προστέθηκαν στην τιμή όσων αγόρασε και πλήρωσε το ελληνικό Δημόσιο. Ετσι, παρά το γεγονός ότι δεν έχουμε την διάθεση να τιμωρήσουμε το άηθες των συναλλαγών πρέπει τουλάχιστον να πάρουμε τα λεφτά μας πίσω. Αυτό μπορεί να γίνει με ένα ισόποσο πρόστιμο. Εκατό εκατομμύρια ευρώ στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε δεν είναι αμελητέο ποσό.
Δεν ξέρουμε αν θα καταλήξει η έρευνα και μάθουμε τελικά τους αποδέκτες αυτών των χρημάτων. Επενδύσαμε τόσες ελπίδες σε τόσο πολλές «επιχειρήσεις κάθαρσης», αλλά πάντα το σύστημα -σε αντίθεση μ’ εμάς- «λειτουργούσε σοφά». Γι’ αυτό, αν μη τι άλλο, ας πάρουμε τα λεφτά μας πίσω. Να ελαττώσουμε τουλάχιστον τη ζημιά. Εχει την βούληση η κυβέρνηση, τουλάχιστον γι’ αυτό;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 3.7.2008
