Την πολύπλοκη παθογένεια της ελληνικής σκηνής έχει να διαχειριστεί στα τρία επόμενα χρόνια τούτη η κυβέρνηση. Αν αποφασίζει να την αντιμετωπίσει θα πάει καλά. Αν ασχοληθεί με την εικόνα της θα χάσει.
Μία κυβέρνηση δεν κρίνεται φυσικά, από την εικόνα της τον πρώτο χρόνο. Ούτε καν το δεύτερο. Η εικόνα παίζει σημαντικό ρόλο προεκλογικά, αλλά το βασικό ρόλο τον έχουν οι πολιτικές που ασκούνται και κυρίως τα αποτελέσματά τους. Με άλλα λόγια, στο τέλος της τετραετίας δεν θα τεθεί το δίλημμα στους Έλληνες, ποια κυβέρνηση είναι πιο όμορφη, αλλά το μεγάλο ερώτημα που έθεσε ο Ρόναλντ Ρίγκαν στους Αμερικανούς ψηφοφόρους το 1980: «Πότε ήσασταν καλύτερα; Σήμερα ή πριν από τέσσερα χρόνια;».
Ένα χρόνο και κάτι μέρες μετά η κυβέρνηση έχει να διαχειριστεί πολύπλοκα θέματα που χρόνια κρύβονται κάτω από «μπαλώματα». Δεν είναι μόνο το θέμα του «βασικού μετόχου». Είναι η οικονομία, είναι οι σχέσεις κράτους-Εκκλησίας, είναι τα σκάνδαλα στη Δικαιοσύνη -και δεν εννοούμε μόνο αυτά στα οποία πρωταγωνιστούσε ο κ. Ιάκωβος Γιοσάκης. Σκάνδαλο είναι και η απόφαση απαγόρευσης κυκλοφορίας του βιβλίου κόμικς για τη ζωή του Ιησού. Ο Αυστριακός σκιτσογράφος κ. Γκέρχαρντ Χάντερερ ξεκίνησε διεθνή εκστρατεία κατά της άδικης ποινής που του επιβλήθηκε και το ρεζιλίκι της χώρας θα είναι μεγαλύτερο από το «βασικό μέτοχο».
Σκάνδαλο είναι και η προφυλάκιση δύο ιδιοκτητών και ουχί διαχειριστών καταστήματος (των Άρη Δαβαράκη και Τάσου Μελετόπουλου) διότι έξωθεν του καταστήματός των πιάστηκαν κάποιοι να έχουν χάπια (στη χώρα όπου γεννήθηκε το «μέτρον άριστον», λείπει πια το μέτρο).
Σκάνδαλο είναι και η απόφαση του ΣΕΓΑΣ, που αθωώνει τους κ.κ. Κεντέρη Θάνου για το ντόπιγκ, μετατρέποντας τον κ. Τζέκο σε αποδιοπομπαίο τράγο (άλλο διεθνές ρεζιλίκι).
Σκάνδαλο είναι η ανεπάρκεια και αγραμματοσύνη εκείνων που στελεχώνουν τους θεσμούς, όπως είναι η κυβέρνηση, η Δικαιοσύνη ή η Βουλή.
Το σύστημα τρίζει. Όλες οι «φούσκες» της Μεταπολίτευσης σκάνε μία μία. Η προηγούμενη κυβέρνηση δεν έβαλε το μαχαίρι να ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα. Διαχειρίστηκε μεν, τις παθογένειες με επιτυχία, αλλά φοβήθηκε τις τομές, με αποτέλεσμα τα προβλήματα να μεταφέρονται άλυτα από χρόνο σε χρόνο με πολλά «μπαλώματα», «μπαλώματα» που πια δεν επαρκούν.
Αυτή η κυβέρνηση έχει να διαχειριστεί και την ιδεολογική στρέβλωση που η Αριστερά έφερε σ’ αυτόν τον τόπο. Δυστυχώς, πολλάκις έγινε συνοδοιπόρος του αριστερίστικου παραλογισμού που δέρνει τη χώρα (βλέπε «βασικός μέτοχος») και τώρα θα γίνει θύμα του. Αν δεν αντιταχθεί σθεναρά και δεν πει τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη ο παραλογισμός αυτός θα φουντώνει και θα φτάσουμε να υιοθετούμε απόψεις σαν αυτές που ακούστηκαν «ή “βασικός μέτοχος” ή έξω από την Ε.Ε.» (…των μονοπωλίων;)
Δεν είναι εύκολη η διαχείριση της ελληνικής παθογένειας. Ο παραλογισμός έχει εμποτίσει βαθιά τη σκέψη των Ελλήνων. Θεωρούμε ότι μπορούμε να επιτύχουμε τα πάντα χωρίς κόστος. Να είμαστε στην Ε.Ε. α λα καρτ: Μόνο σε όσα μας συμφέρει. Να παίρνουμε τις επιδοτήσεις για τα αγροτικά προϊόντα, αλλά να μη θέλουμε να αναδιαρθρώσουμε τις καλλιέργειες. Να ζητάμε ξένες επενδύσεις χωρίς να χαλάμε τη ζαχαρένια μας ή τη γραφειοκρατία μας. Να μισούμε τους επιχειρηματίες, αλλά αυτοί να επενδύουν. Να ζητάμε τουρισμό με τα μουσεία και τα καταστήματα κλειστά τις Κυριακές. Να απαιτούμε διαρκώς, περισσότερο κράτος χωρίς επιπλέον φόρους.
Αυτήν την πολύπλοκη παθογένεια έχει να διαχειριστεί στα τρία επόμενα χρόνια τούτη η κυβέρνηση. Αν αποφασίζει να την αντιμετωπίσει θα πάει καλά. Αν ασχοληθεί με την εικόνα της θα χάσει. Εξάλλου, υπήρξε ποτέ καλύτερη εικόνα κυβέρνησης από την ημέρα που μαζεύτηκαν στην Αρχαία Αγορά οι 25 πρωθυπουργοί για να υπογράψουν τη διεύρυνση της Ε.Ε.; Έντεκα μήνες μετά, η κυβέρνηση Σημίτη έχασε τις εκλογές…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 27.3.2005
