Η είδηση της λεωφορειοπειρατίας έθεσε σε δοκιμασία την ετοιμότητα της Ελληνικής Αστυνομίας (1,2 δις δολάρια ξοδέψαμε για να είναι επιτυχής η αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων), αλλά και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ. Πως τα πήγε λοιπόν η τηλεόραση χθες;
Τι κάνει λοιπόν ένας καλός άνκορμαν όταν έχει μια δραματική αλλά στατική υπόθεση σαν κι αυτή της λεωφορειοπειρατείας. Είναι δεδομένο ότι σε τέτοιες περιπτώσεις ο πραγματικός χρόνος κυλάει αργά ενώ ο τηλεοπτικός τρέχει. Οι τηλεπαρουσιαστές μισούν τη σιωπή. Απαράβατος κανόνας είναι ότι η ζωντανή μετάδοση πρέπει διαρκώς να γεμίζει με λέξεις. Με πληροφορίες, ή μασκαρεμένες ως πληροφορίες λέξεις. Κυρίως με υπερβολές, όπως ήταν οργή ενός τηλεπαρουσιαστή επειδή επιτρέπονται να υπάρχουν διαφημίσεις στα τζάμια των λεωφορείων. «το ‘χαμε πει εμείς ότι δεν θα μας βγουν σε καλό αυτές οι διαφημίσεις και να που δικαιωνόμαστε». Μόνιμη επωδός της ελληνικής τηλεόρασης είναι η δικαίωση: από το όνομα του υποψήφιου Προέδρου της Δημοκρατίας μέχρι την κινητή τηλεφωνία στο κουρσεμένο λεωφορείο.
Συνήθως στην αρχή οι πληροφορίες είναι ελάχιστες γι’ αυτό και οι άνκορμαν τις επαναλαμβάνουν συνεχώς. Το δεύτερο που κάνουν για να σκοτώσουν τη σιωπή είναι να περιγράφουν τις εικόνες που βλέπουν οι τηλεθεατές. «Βλέπουμε το λεωφορείο που είναι βαμμένο μπλε», μας πληροφόρησε ένας από δαύτους, λες κι εμείς βλέπαμε ροζ υπερωκεάνιο.
Μόλις πληροφορηθούν ότι οι δράστες δεν μιλούν καλά ελληνικά και διαγιγνώσκουν άμεσα ότι πρόκειται για Αλβανούς. Έτσι κι αλλιώς είναι δεδομένο ότι «πας μη Έλλην, Αλβανός», ειδικά αν έχει προβεί σε παραβατικές πράξεις. Έτσι, για δύο ώρες χθες το πρωί δεν υπήρχαν άλλα ονόματα για τους δράστες: «Οι Αλβανοί έκαναν εκείνο, οι Αλβανοί έκαναν το άλλο…». Μετά όμως θόλωσαν τα πράγματα. Σύμφωνα με τις διηγήσεις των ομήρων οι λεωφορειοπειρατές ζήτησαν αεροπλάνο να τους πάει στη Ρωσία. Οι δαιμόνιοι των καναλιών άρχισαν να υποπτεύονται πως είναι Ρώσοι. Έτσι για μερικές ώρες χθες το πρωί υπήρχαν πολλά ονόματα για τους δράστες: «οι ένοπλοι έκαναν το ένα, οι απαγωγείς έκαναν το άλλο…»
Όταν οι εξελίξεις άρχισαν να δείχνουν και πάλι αλβανική καταγωγή των δραστών στα κοντρόλ-ρουμ των καναλιών πρέπει να άνοιξαν σαμπάνιες. Διότι προέδρους των Αλβανών Εργαζομένων και ακροδεξιούς προς τσακωμό βρίσκουν με δυο τηλεφωνήματα. Εκπροσώπους των Ρώσων πως θα ανακάλυπταν; Κι αν τους έβρισκαν -ή τους έφτιαχναν- ακροδεξιοί για να βρίσουν τους ομόδοξους Ρώσους δεν θα εμφανιζόταν. Οπότε θα χανόταν κάθε ελπίδα τηλεθέασης.
Ο Θεός, όμως, της ελληνικής τηλεόρασης είναι μεγάλος. Τα SMS που έρχονται από το λεωφορείο δηλώνουν πως οι δράστες ήταν Αλβανοί. Όσοι είχαν κληθεί δεν θα μείνουν χωρίς το τέταρτο δημοσιότητας που η κοινωνία του θεάματος έχει τάξει σε κάθε άνθρωπο. Μεσημέρι και κάποιος απροσδιορίστου ιδιότητας αλλά σαφέστατης αντίληψης λέει λόγια σταράτα κατά των Αλβανών, απειλεί και ωρύεται στο «Alter», υπό την αιδήμονα σιωπή του παρουσιαστή κ. Γ. Βαρεμένου. «Να εύχεστε να μην είναι Αλβανοί», λέει σε κάποιον προφανώς μιασματικής καταγωγής. «Αν είναι θα δείτε τι έχει να γίνει…» Φυσικά, ούτε ο παρουσιαστής επενέβη, αλλά ούτε και το ΕΣΡ θα πράξει αυτά που το Σύνταγμα και οι νόμοι επιτάσσουν.
Στην αναμπουμπούλα βέβαια κάθε γκρίζος λύκος χαίρεται και εμφανίζονται στην περιοχή φέιγ-βολάν μικρής ακροδεξιάς ομάδας που στοχεύουν να περάσουν το μήνυμά τους στο πανελλήνιο δια της τηλεόρασης. Είναι ευτύχημα ότι οι δημοσιογράφοι δεν τσιμπούν. Το απόγευμα τα γεγονότα είναι ραγδαία με απελευθερώσεις ομήρων, πυροβολισμούς κ.λ.π. πράγμα που σημαίνει λιγότερη ανοησία στον αέρα. Ο τηλεοπτικός χρόνος ταυτίζεται με τον πραγματικό.
Το βράδυ η εικόνα είναι μικτή. Κάποια από τα προηγούμενα παθήματα δείχνουν να έχουν γίνει μαθήματα στην ελληνική τηλεόραση, αλλά ο νομικά κολάσιμος ρατσιστικός λόγος βρίσκει μεν χαραμάδες. Η γενική εικόνα ήταν κάπως καλύτερη, αλλά απομένει πολύς δρόμος να διανυθεί ακόμη. Πάρα πολύς…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 16.12.2004
