Η ρήξη μεταξύ Ευρώπης και ΗΠΑ είναι υπαρκτή και τα αποτελέσματά της θα είναι πολύ πιο μακροχρόνια από όσα προβλέπουν οι αντιαμερικανικοί τσαμπουκάδες στις σελίδες του ελληνικού τύπου.
Αν δεν υπάρχει κάτι που δεν ξέρουμε, κάποιο μεγάλο σχέδιο που διαλάθει της προσοχής μας, τότε οι κινήσεις των ΗΠΑ θα μείνουν στην ιστορία της διπλωματίας, ως ξεχωριστό κεφάλαιο με τίτλο: «τι πρέπει να αποφεύγετε στις διεθνείς σχέσεις». Κατ’ αρχήν ξεκίνησαν ένα πόλεμο με 45 συμμάχους οι οποίοι ήθελαν αλλά δεν μπορούσαν, ενώ είχαν 19 συμμάχους στο ΝΑΤΟ οι οποίοι μπορούσαν αλλά δεν ήθελαν. Ξεκίνησαν τον πόλεμο προσδοκώντας την εξέγερση των Σιιτών του νότου και απειλώντας ταυτόχρονα τους αδελφούς τους Ιρανούς. Ήθελαν τη σιωπή των Αράβων και μάλωναν ταυτόχρονα τους Σύριους. Και το κυριότερο: ο «νέος αμερικανικός αιώνας» που οραματίστηκε ο Ράμσφελντ και Σία έχει ως απώτερο στόχο τη διατήρηση της αμερικανικής μονοκρατορίας. Μόνο που με όλες τις κινήσεις τους μέχρι τώρα εντείνουν τις διεργασίες για να υπάρξει το ευρωπαϊκό αντίβαρο.
Οι ΗΠΑ φέρονται πλέον ως ταύρος εν υαλοπωλείω. Χειρότερα: ως πληγωμένος ταύρος. Ναι, είναι υπαρκτές οι επιρροές της φονταμενταλιστικής χριστιανοσύνης, η νεοσυντηρητική άποψη διατρέχει την Ουάσιγκτον, αλλά η πολιτική αψήφισης όλου του μεταψυχροπολεμικού οικοδομήματος δεν θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα αν δεν υπήρχε η πληγή των «Δίδυμων Πύργων». Οι ΗΠΑ νιώθουν ανασφαλείς και πάνω σ’ αυτή την ανασφάλεια τα ?γεράκια? προωθούν τη δική τους ατζέντα.
Η αλήθεια είναι πως η Ευρώπη υποτίμησε τις συνέπειες της 11ης Σεπτεμβρίου (στην Ελλάδα το θεωρήσαμε κάτι ανάμεσα σε φυσική καταστροφή και θεία δίκη). Πόνταρε στο δέος που ιστορικά νιώθουν οι Αμερικανοί για την Γηραιά Ήπειρο ξεχνώντας το σοκ των 3.000 νεκρών.
Η ρήξη μεταξύ Ευρώπης και ΗΠΑ είναι υπαρκτή και τα αποτελέσματά της θα είναι πολύ πιο μακροχρόνια από όσα προβλέπουν οι αντιαμερικανικοί τσαμπουκάδες στις σελίδες του ελληνικού τύπου. Η Αμερική χρειάζεται την Ευρώπη ως αγορά και η Ευρώπη χρειάζεται τις ΗΠΑ για την άμυνα. Καλή είναι η ευρωάμυνα και για την Ελλάδα είναι διπλά χρήσιμη. Μόνο που χρειάζεται χρόνια και δύσκολες αποφάσεις. Με τον κρατικοδίαιτο καπιταλισμό της Ευρώπης, οι πολίτες της Γαλλίας και Γερμανίας θα χρειαστεί να επιλέξουν ανάμεσα στο βούτυρο (των κοινοτικών και κρατικών ενισχύσεων) και στα κανόνια της Ευρωάμυνας. Θα κάνουν τη σωστή επιλογή; Ας μην ξεχνάμε ότι την τελευταία φορά που η Ευρώπη θέλησε να επέμβει στην αυλή της (στη Γιουγκοσλαβία) παρακαλούσε τους Αμερικανούς να αναλάβουν τη δουλειά…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 4.4.2003
