Πολλοί θα καταψηφίσουν τη Νέα Δημοκρατία, όχι για τα ομόλογα ή για τις υποκλοπές, αλλά γιατί η καθημερινότητα χειροτερεύει.
Το κύριο πρόβλημα της κυβέρνησης Καραμανλή δεν είναι το σκάνδαλο των ομολόγων. Σιγά μη σκάσουν οι Ελληνες για το γεγονός ότι κάποιοι λυμαίνονται τα αποθεματικά των ταμείων τους. Εδώ δεν προβληματίζονται για το ασφαλιστικό που αιμορραγεί χρόνια τώρα, θα στενοχωρηθούν επειδή κάποιοι ενθυλάκωσαν μερικά εκατομμύρια; Βέβαια, το σκάνδαλο των ομολόγων θα είναι πιθανώς ένα καλό πρόσχημα για όσους τελικώς καταψηφίσουν την κυβέρνηση, αλλά όχι η αιτία.
Για τον ίδιο λόγο τα σκάνδαλα των υποκλοπών ή της απαγωγής των Πακιστανών λίγο έπληξαν τη δημοφιλία της κυβέρνησης. Σε μια χώρα που οι ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα είναι συνάρτηση εθνικών ή θρησκευτικών στόχων, δεν μπορεί να πλήττεται μια κυβέρνηση από το γεγονός ότι καταπατήθηκαν τα δικαιώματα κάποιων αλλοδαπών. Απλώς και αυτές οι αντιδημοκρατικές «εκτροπές» θα χρησιμοποιηθούν ως αφορμή για κάποιους να καταψηφίσουν το κυβερνών κόμμα.
Αυτό ωστόσο που δεν αντιλαμβάνονται δυστυχώς οι περισσότεροι υπουργοί είναι ότι πολλοί θα καταψηφίσουν τη Νέα Δημοκρατία όχι για τους λόγους που τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων δείχνουν, αλλά γιατί η καθημερινότητά τους δεν έχει αλλάξει στο παραμικρό τα τρία τελευταία χρόνια. Αντιθέτως μάλιστα σε ορισμένες εκφάνσεις της χειρότερεψε. Στους δρόμους, στα σκουπίδια, στα νοσοκομεία, στις ουρές που εξακολουθούν και «μεγαλώνουν» σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες. Είναι ορατή στο νοσοκομείο «Μεταξά», όπου δεκάδες ασθενείς έμειναν με το νυστέρι στην ουλή.
Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι το κυβερνών κόμμα έχει περιέλθει στην κατάσταση που ήταν το ΠΑΣΟΚ το 2003. Τότε με αφορμή τα συνεχή μπλακ άουτ γράφαμε: «Aς υποθέσουμε ότι οι πολιτικές πρωτοβουλίες του κ. Σημίτη έπιαναν εκλογικό τόπο. Οτι ο λαός… συγκινείται από τις αλλαγές στον εκλογικό νόμο και το πόθεν έσχες και αύριο η διαφορά πρόθεσης ψήφου είναι μηδενική. Aκόμη λοιπόν και με ίσους όρους να ξεκινούσαν τα δύο κόμματα η κυβέρνηση έχει ένα τεράστιο μειονέκτημα: τα πάντα στη χώρα λειτουργούν οριακά. Aρκούν μικρές και τυχαίες μεταβολές -μια βροχή, ένα χιόνι ή ένας καύσωνας- για να γίνει το “έλα να δεις”».
Tέτοιες τυχαίες μεταβολές θα υπάρξουν πολλές τους επόμενους εννιά μήνες. Aν και τις απευχόμαστε, πιθανώς να ξεσπάσουν πυρκαγιές τον Aύγουστο. Σίγουρα θα υπάρξουν μεγάλες βροχές το φθινόπωρο, πιθανότατα και πλημμύρες. Ισως να έχουμε νέες κατολισθήσεις. Στην Eθνική ελλοχεύει ο κίνδυνος ενός μεγάλου τροχαίου δυστυχήματος…
Ολα τα παραπάνω -ή, έστω, ένα από αυτά- θα δημιουργήσουν άμεσα αρνητικό κλίμα για την κυβέρνηση. Mετά τα μπάνια του λαού, η περιβόητη καθημερινότητα θα έρθει να εκδικηθεί τα 20 χρόνια απραξίας και κακών σχεδιασμών. Διότι όλα αυτά τα πιθανά φαινόμενα δεν θα είναι κακοτυχία, αλλά το αποτέλεσμα ανυπαρξίας υποδομών και ενός κράτους που φτιάχτηκε να υπηρετεί το κόμμα και όχι την κοινωνία…» («Η αδύνατη ανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ», 31.7.2003).
Θα μπορούσε αυτή η περιγραφή να αποτυπώσει τη σημερινή κατάσταση; Δυστυχώς, ναι. Η Νέα Δημοκρατία πιθανότατα θα εκλεγεί πρώτο κόμμα, αλλά επί της ουσίας θα «χάσει» τις εκλογές επειδή θα έχει απολέσει μια μοναδική ευκαιρία. Η δυναμική του 2004 δεν πρόκειται εύκολα να επαναληφθεί. Η λευκή επιταγή που δόθηκε στον κ. Καραμανλή δεν θα χαριστεί στον επόμενο πρωθυπουργό. Οι πολίτες έχουν γίνει πλέον κυνικοί. Γι’ αυτό και δεν θα διστάσουν να ψηφίσουν ακόμη και τους πιο λαϊκιστές. Οχι γιατί τους πιστεύουν, αλλά γιατί θα τους χρησιμοποιήσουν για να τιμωρήσουν όσους τους διέψευσαν. Και αυτό είναι, ίσως, η χειρότερη κληρονομιά αυτής της διακυβέρνησης. Η κατάρρρευση των ελπίδων.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 6.6.2007
