Δεν γνωρίζουμε αν υπήρξε σκάνδαλο Ζαχόπουλου στο υπουργείο Πολιτισμού, αλλά τώρα σίγουρα στήνεται σκάνδαλο συγκάλυψης με τη διαχείριση της υπόθεσης.
Μέχρι χθες νομίζαμε ότι ένας ήταν ο δημοσιογράφος που προσέφερε υπηρεσίες στο Μέγαρο Μαξίμου. Μάλλον κάναμε λάθος. Η χθεσινή ανακοίνωση του Διοικητικού Συμβουλίου της Ενωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών υπήρξε μνημείο στρεψοδικίας. Τόσης, που οι αρμόδιες πηγές της κυβέρνησης εξέφραζαν την ευαρέσκειά τους. Και γιατί όχι; Η ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ τα είχε όλα. Ηταν τέτοια που και ο κ. Ανδριανός και ο άγνωστος βιντεοκομιστής θα την χειροκροτούσαν.
Αυτήν τη στιγμή παίζεται ένα άσχημο παιγνίδι στην πλάτη των δημοσιογράφων και της δημοσιογραφίας. Ενα κυβερνητικό στέλεχος χρησιμοποιεί μια δημοκρατική κατάκτηση -το δημοσιογραφικό απόρρητο- για να αποκρύψει από την δικαιοσύνη σημαντικά στοιχεία που αφορούν εκβιασμό πολιτικών προσώπων. Υπάρχουν ένα μονταρισμένο βίντεο με βάση το οποίο έγινε ο εκβιασμός και ένας δημοσιογράφος που το έδωσε στον διευθυντή του Γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού. Δεν υπάρχει καμιά δημοσιογραφική δουλειά. Υπάρχει πιθανώς συναλλαγή κάποιου δημοσιογράφου με την εκτελεστική εξουσία. Δεν γνωρίζουμε αν η συναλλαγή ήταν επιλήψιμη, αλλά η διαχείριση της υπόθεσης δημιουργεί πρόσθετες υποψίες: Προς τι όλη αυτή η κωμωδία με το δημοσιογραφικό απόρρητο; Γιατί να μην αποκαλυφθεί ένας δημοσιογράφος που έδωσε κάποιες εικόνες στην κυβέρνηση;
Κυρίως: δεν τίθεται επ’ ουδενί θέμα δημοσιογραφικού απορρήτου. Οχι μόνο διότι ο διευθυντής του Γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού ανέστειλε -διά της κυβερνητικής του θέσης- τη δημοσιογραφική ιδιότητα, αλλά διότι το DVD δεν ήταν προς δημοσίευση. Δεν αφορούσε την ενημέρωση του ελληνικού λαού και μεταβιβάστηκε στην κυβέρνηση με αλλότριους της ενημέρωσης στόχους.
Ποιον κοροϊδεύει λοιπόν το Δ.Σ. της Ενωσης Συντακτών αναφέροντας ότι «ανάμεσα στο δικαίωμα και την υποχρέωση του Κώδικα Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας, που ισχύει με βάση το εθιμικό δίκαιο, ο δημοσιογράφος απέναντι σε υπέρτατα αγαθά και αρχές οφείλει να κρίνει και να σταθμίσει αυτά και να πράττει κατά συνείδηση»; Ποιος είναι ο δημοσιογράφος στη συγκεκριμένη δοσοληψία του Χίλτον, που «πρέπει να πράξει κατά συνείδηση»; Αυτός που έδωσε το DVD ή αυτός που το πήρε;
Το παιγνίδι έχει χοντρύνει πολύ, όπως και η κοροϊδία. Αυτή τη στιγμή, εξαιτίας του συγκεκριμένου DVD δύο ανθρώποι βρίσκονται στο νοσοκομείο (παρ’ ολίγον θα ήταν νεκροί) και μια γυναίκα στη φυλακή. Υπάρχει τεράστιο θέμα που αφορά τη ζωή δύο πολιτών και την ελευθερία κάποιων άλλων. Οι δικαστικές αρχές προχωρούν σε προφυλακίσεις και απαγγελία κατηγοριών χωρίς να ξέρουν ποιος μόνταρε και ποιος διακινούσε το επίμαχο υλικό. Παρ’ όλα αυτά, το Μέγαρο Μαξίμου μαζί με τον δημοσιογραφικό κλάδο παίζουν τις κουμπαριές με το δημοσιογραφικό απόρρητο. Και η στάση της κυβέρνησης είναι απολύτως κατανοητή: έτσι λειτουργεί κάθε εξουσία. Ο δημοσιογραφικός κόσμος όμως γιατί αυτοευνουχίζεται διά του «ήξεις αφήξεις» της ΕΣΗΕΑ;
Δεν γνωρίζουμε αν υπήρξε σκάνδαλο Ζαχόπουλου στο υπουργείο Πολιτισμού, αλλά τώρα σίγουρα στήνεται σκάνδαλο συγκάλυψης με τη διαχείριση της υπόθεσης. Σ’ αυτό το νέο σκάνδαλο επ’ ουδενί δεν πρέπει να συμβάλουν οι δημοσιογράφοι. Εστω διά παράλειψης επισήμανσης του αυτονόητου…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 9.1.2008
