«Από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος», γράφει η Σούζαν Σάκς στους Νιου Γιορκ Τάιμς, όλα τα αραβικά ΜΜΕ αντικατοπτρίζοντας τα αισθήματα του πληθυσμού… προσανατολίζονται στις απώλειες αμάχων και στις καταστροφές των Ιρακινών πόλεων. Πολλές χρωματίζουν τα ρεπορτάζ με χαρακτηρισμούς «αμερικανοί εγκληματίες πολέμου», «δολοφόνοι» κ.λ.π.»
Οι δημοσιογράφοι λένε κάτι ξέροντας πως δεν είναι αλήθεια και απλώς ελπίζουν πως αν συνεχίσουν να το λένε επί μακρόν, θα γίνει αλήθεια. ‘Αρνολντ Μπένετ (‘Αγγλος συγγραφέας) (Περισσότερες ρήσεις στο βιβλίο «Είπαν», εκδόσεις Καστανιώτη)
«Οι ρεπόρτερ στα αραβικά ραδιόφωνα δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τη συγκίνησή τους. Μετέδιδαν ανταποκρίσεις από το μέτωπο, στις οποίες οι ηρωικοί Φενταγίν κατέρριπταν εχθρικά αεροπλάνα και τα στρατεύματα προέλαυναν για την τελική νίκη. Μιλούσαν για κατεστραμμένα τανκ και εκατοντάδες νεκρούς από τα στρατεύματα του εχθρού…»
Ιράκ 2003; Όχι. Χερσόνησος του Σινά 1967. Τότε που το Ισραήλ νίκησε τον συμμαχικό αραβικό στρατό σε έξι ημέρες. «Όποιος άκουγε τα αραβικά ραδιόφωνα της εποχής», θυμάται ο Αμπελράχμαν Αλ Ρασίντ σχολιαστής της παναραβικής εφημερίδας «Ασάρ αλ Ασάτ» (φωτογραφία αριστερά), «ήταν σίγουρος ότι οι αραβικές δυνάμεις είχαν φτάσει στα περίχωρα του Τελ Αβίβ.»
Είναι η πρώτη φορά που στον αραβικό κόσμο γίνεται τόσο σφοδρή και δημόσια κριτική για τα αραβικά ΜΜΕ, επειδή τα τελευταία πράττουν το «αραβικό τους καθήκον» και μεταδίδουν με «αραβικά χρώματα» και χαρακτηρισμούς τα τεκταινόμενα.
«Σ’ αυτή τη δύσκολη συγκυρία», γράφει ο Αλ Ρασίντ, «τα αραβικά ΜΜΕ γίνονται σταδιακά τα ΜΜΕ του 1967, τότε που οι σχολιαστές του ραδιοφώνου διόγκωναν τις νίκες και υποβάθμιζαν τις ήττες… Όσο και αν εύχονται οι δημοσιογράφοι να ξεπληρωθούν οι αραβικές αποτυχίες με το θέαμα των ηττημένων Αμερικανών, γράφει ο Αλ Ρασίντ, «το κοινό που παρακολουθεί σήμερα αραβική τηλεόραση δεν θα συγχωρήσει ποτέ τα media, όταν αποκαλυφθεί ολόκληρη η αλήθεια.» Κι αυτό γιατί η αραβική περηφάνια είναι ήδη πληγωμένη. Μεθαύριο αυτοί οι πληθυσμοί θα νιώσουν ότι τα media έπαιξαν με τον πόνο τους. Και δεν πρόκειται να τους το συγχωρήσουν. Θριαμβολογώντας και υπερακοντίζοντας τις επιτυχίες των Ιρακινών και τις αποτυχίες των αγγλοαμερικανών, δημιουργούν υπερβολικές προσδοκίες οι οποίες όταν διαψευσθούν θα μετατραπούν οργή για τους αγγελιοφόρους.
Μαζί με τον αρθρογράφο Αμπελράχμαν Αλ Ρασίντ συμφωνεί και ο πρώην υπουργός πληροφοριών της Ιορδανίας Σαλάχ Ελ Κουαλάμπ, ο οποίος είναι μέλος του Δ.Σ. του δορυφορικού καναλιού «Αλ Αραμπίγια». «Τα πάντα θυμίζουν την ατμόσφαιρα του Ιουνίου του 1967, όταν οι ‘Αραβες νόμιζαν ότι κερδίζουν τον πόλεμο επειδή άκουγαν τις υπερβολές των ΜΜΕ».
«Από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος», γράφει η Σούζαν Σάκς στους Νιου Γιορκ Τάιμς, όλα τα αραβικά ΜΜΕ αντικατοπτρίζοντας τα αισθήματα του πληθυσμού… προσανατολίζονται στις απώλειες αμάχων και στις καταστροφές των Ιρακινών πόλεων. Πολλές χρωματίζουν τα ρεπορτάζ με χαρακτηρισμούς «αμερικανοί εγκληματίες πολέμου», «δολοφόνοι» κ.λ.π.»
Σας θυμίζουν τίποτε;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 30.3.2003
