Οποιοσδήποτε θέλει να επιχειρήσει από τα χωριά που μαραζώνουν θα πληρώνει 50.000 δρχ. στο ΤΕΒΕ άσχετα να είναι ασφαλισμένος σε άλλο φορέα.
Κάθε λίγο και λιγάκι ακούμε για προγράμματα που στόχο έχουν την ανάπτυξη της υπαίθρου, την αξιοποίηση των ορεινών όγκων. Ακούμε κλαυθμούς και οδυρμούς για τα χωριά που σβήνουν, διότι οι νέοι μεταναστεύουν στις πόλεις. Βλέπουμε μελέτες περί αστυφιλίας κι ακούμε πομπώδεις εξαγγελίες από αρμόδιους κι αναρμόδιους υπουργούς για τα ριζοσπαστικά μέτρα που ΘΑ ληφθούν ώστε να ενισχυθεί η επιχειρηματικότητα στις προβληματικές περιοχές, ώστε να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.
Έτσι λοιπόν το υπουργείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων αποφάσισε να ενισχύσει με το δικό του τρόπο την «εθνική προσπάθεια αποκέντρωσης». Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 9 του νόμου 3050/02, από 1ης Ιανουαρίου τα μέλη των εταιριών ΟΕ, ΕΕ, ΕΠΕ καθώς και τα μέλη Διοικητικών Συμβουλίων με ποσοστό μετοχών άνω του 5% υπάγονται σε καθεστώς υποχρεωτικής ασφάλισης στο ΤΕΒΕ- ανεξαρτήτως εισοδήματος και στις περιοχές με πληθυσμό κάτω των 2.000 κατοίκων!
Αυτό σημαίνει με απλά λόγια το εξής. Οποιοσδήποτε θέλει να επιχειρήσει από τα χωριά που μαραζώνουν θα πληρώνει 50.000 δρχ. στο ΤΕΒΕ άσχετα να είναι ασφαλισμένος σε άλλο φορέα. Μπορεί δηλαδή να είναι εργαζόμενος και να εισφέρει στο ΙΚΑ. Αν αποφασίσει να κάνει μια επένδυση στο χωριό θα είναι υποχρεωμένος να πληρώνει με τη σύσταση της εταιρίας (πριν καν αρχίσει να αποδίδει η επένδυση) 50.000 δρχ., έτσι για να συντηρείται η γραφειοκρατία του ΤΕΒΕ. Αυτό στα απλά ελληνικά -και με το συμπάθιο- λέγεται κρατικό νταβατζιλίκι.
Ακόμη χειρότερα. Σκεφθείτε τέσσερις νέους από κάποια ορεινή περιοχή που αποφασίζουν να κάνουν κάποια επιχείρηση εκμετάλλευσης κάποιου συγκριτικού πλεονεκτήματος της περιοχής. Πριν ξεκινήσουν θα πρέπει να πληρώνουν πλέον των 200.000 δραχμών ανά μήνα (2,5 εκατομμύρια δρχ. το χρόνο) στο ΤΕΒΕ. Ανόητοι θα είναι να μείνουν στο χωριό τους; Θα πάρουν το πρώτο λεωφορείο για την Αθήνα.
Αυτή η κυβέρνηση πρέπει κάποια στιγμή να αποφασίσει τι θέλει σχετικά με τα μεγάλα προβλήματα που ταλανίζουν τον τόπο. Δεν μπορεί από την μία να επιδοτεί την επιχειρηματικότητα των νέων και των γυναικών (με το πενιχρό ποσό των 2,4 εκατομμυρίων δραχμών στα τέσσερα χρόνια), και από την άλλη να τους «τα παίρνει χοντρά» για την δήθεν ασφάλιση που προσφέρει το ΤΕΒΕ. Και το κυριότερο: αν κάποιος είναι ασφαλισμένος σε άλλο φορέα δεν πρέπει να πληρώνει το ΤΕΒΕ! Νισάφι πια! Δράμι μυαλό δεν απέμεινε στην ευρωπροεδρεύουσα κυβέρνηση;
Το ΤΕΒΕ ως υποχρεωτικό αντικίνητρο
Γράφαμε από τη στήλη «Απογραφές» («Η αποκέντρωση του κ. Ρέππα» 23.1.2003) ότι η κυβερνητική πολιτική στην ύπαιθρο είναι αντιφατική. Από τη μία δίνει ψωροεπιδοτήσεις σε νέους ανθρώπους για να αναπτύξουν επιχειρηματικά τους ορεινούς όγκους και την παραμελημένη ύπαιθρο κι από την άλλη υποχρεώνει ακόμη και τους κατοίκους χωριών με πληθυσμό κάτω των 2.000 να ασφαλίζονται στο ΤΕΒΕ (με το στανιό και υψηλό τίμημα).
Σ’ αυτό απαντά ο με επιστολή του ο διοικητής του OAEE (TEBE) κ. Kων. Kοντός ο οποίος τονίζει:
«…Η διαφοροποίηση (Σ.Σ. η υποχρέωση ασφάλισης στο ΤΕΒΕ κατοίκων που επιχειρούν σε μικρά χωριά) έχει σχέση:
α) Με την κατά τεκμήριο μεγαλύτερη οικονομική επιφάνεια των εταιρειών αυτών και
β) Με την ίση ασφαλιστική μεταχείριση που πρέπει να υπάρχει με τις λοιπές εταιρείες, τα μέλη των οποίων υποχρεωτικά ασφαλίζονται στον Οργανισμό, βάσει της υπάρχουσας νομοθεσίας, σε πόλεις, χωριά ή οικισμούς άνω των 2.000 κατοίκων.
2. Στον OAEE ασφαλίζονται υποχρεωτικά βάσει του άρθρου 3 του Nόμου 2676/99 τα πρόσωπα που ασκούν επάγγελμα που υπάγεται στην ασφάλιση του TEBE, TAE και TΣA. Για την παράλληλη άσκηση, όμως, εξηρτημένης εργασίας είναι υποχρεωμένα να ασφαλίζονται βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας και στο οικείο ασφαλιστικό ταμείο.
Aυτό ισχύει μόνο για τους ασφαλισμένους μέχρι 31/12/1992 (παλαιούς ασφαλισμένους). Oσοι, όμως, έχουν ασφαλισθεί μετά την 1/1/1993, βάσει του νόμου 2084/92, έχουν το δικαίωμα επιλογής ασφαλιστικού φορέα.
3. Η κοινωνική ασφάλιση είναι θέμα εθνικό και ως εκ τούτου το καταβαλλόμενο ασφάλιστρο δεν μπορεί να συγκαταλέγεται στα αντικίνητρα για ανάπτυξη της υπαίθρου, όπως θέλει να παρουσιάζει το δημοσιευόμενο σχόλιο.
4. Kαθόσον αφορά τον υπαινιγμό του σχολίου για την ποιότητα της παρεχόμενης από τον OAEE (TEBE) ασφάλισης, θέλω να σας πληροφορήσω ότι αυτή είναι σχεδόν πλήρης και στο σκέλος των συντάξεων (γήρατος, αναπηρίας και επιζώντων μελών) όσο και στο σκέλος της περίθαλψης (ιατρική φροντίδα, νοσοκομεία, φάρμακα, εργαστ. εξετάσεις κ.λπ.) Επίσης, όπως αναγνωρίζεται και από τους ασφαλισμένους του ταμείου οι προαναφερόμενες καλύψεις είναι προνομιακές έναντι άλλων ασφαλιστικών φορέων κοινωνικής ασφάλισης. Στόχος, όμως, της διοίκησης είναι να βελτιωθούν ακόμη περισσότερο.»
Απάντηση συντάκτη
Ξεπερνώ το τελευταίο: είναι προφανές ότι ο κ. Κοντός διοικεί άλλο οργανισμό ή δεν έχει ακούσει τίποτε για συντάξεις 307 Ευρώ (104.000 δρχ.), ούτε για την ταλαιπωρία που υφίστανται οι ασφαλισμένοι του ΤΕΒΕ, στο ΙΚΑ το οποίο καλύπτει το σκέλος της περίθαλψης.
Υπάρχουν δύο μόνο σημεία που πρέπει να υπογραμμιστούν. Η ίση ασφαλιστική μεταχείριση την οποία επικαλείται για να παίρνει τις εισφορές από κατοίκους μικρών χωριών, γιατί δε ισχύει για τους παλαιούς ασφαλισμένους (προ της 31/12/1992);Γιατί κάποιοι πρέπει να επιδοτούν τσάμπα και βερεσέ την γραφειοκρατία του ΤΕΒΕ;
Το δεύτερο σημείο που πρέπει να τονίσουμε είναι η φράση «Η κοινωνική ασφάλιση είναι θέμα εθνικό και ως εκ τούτου το καταβαλλόμενο ασφάλιστρο δεν μπορεί να συγκαταλέγεται στα αντικίνητρα για ανάπτυξη της υπαίθρου». Βασικά, όλα τα θέματα στην Ελλάδα εθνικά βαφτίζονται -εδικά όταν αφαιμάζονται οι πολίτες. Το θέμα της κοινωνικής ασφάλισης όμως δεν είναι εθνικό. Είναι πολύ απλό: κάποιοι παίρνουν εισφορές και δίνουν συντάξεις. Ως εκ τούτου το πρόβλημα με το ΤΕΒΕ δεν είναι ότι παράγει κακές και ακριβές υπηρεσίες, ότι δηλαδή παίρνει υψηλές εισφορές και δίνει χαμηλές συντάξεις. Το πρόβλημα συνίσταται στο υποχρεωτικόν του πράγματος, που τώρα επεκτείνεται και σε κάθε γωνιά αυτής της χώρας…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 23.1.2003 και η επιστολή 8.2.2003
