Η συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου ήταν επικοινωνιακά άριστη. Περίπου, Ανδρεοπαπανδρεϊκή. Μετά δακρύων δήλωσε «mea culpa» για τα μικρά αμαρτήματα και απέφυγε, χωρίς μεγάλο κόπο, να απαντήσει στα μεγάλα. Το πρόβλημα όμως, είναι ότι χρησιμοποίησε πολλά ψεύδη για να καλύψει την προηγούμενη πολιτεία του. Κι αυτά κάνουν μεγαλύτερη ζημιά στην Εκκλησία από την προηγούμενη πολιτεία του.
Ο κ. Σάββας Τσιτουρίδης έκανε μία ανοησία: Παρενέβη στις πρυτανικές αρχές, για να πετύχει ευνοϊκή μετεγγραφή του γιου του στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Όταν η υπόθεση είδε το φως της δημοσιότητας, κατέθεσε την παραίτησή του.
Ο πρωθυπουργός την έκανε αμέσως δεκτή. «Σάββα», του είπε, «παρέβης τις αρχές της ηθικής μου». Αυτό μπορεί να θεωρηθεί πολιτική ευθιξία ή «μπέσα»: Ένας πολιτικός έκανε κάτι στραβό και ανέλαβε τις ευθύνες του. Ο πρωθυπουργός, αν και φίλος του, δεν δίστασε να τον θέσει εκτός κυβέρνησης.
Όταν έγινε το σκάνδαλο του «Πόρτο Καράς», ο κ. Χρήστος Πάχτας και εννιά άλλοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, καρατομήθηκαν διότι παρέβησαν τα πολιτικά ήθη. Κάποιοι από αυτούς, πιθανώς, να μην έφταιγαν εξ ολοκλήρου. Κάποιοι μπορεί να παρασύρθηκαν. Αυτό όμως, δεν απέτρεψε την τιμωρία τους. Επειδή η πολιτική ελέγχεται από το λαό διά της ψήφου του, ο κ. Γιώργος Παπανδρέου αποφάσισε να τους θέσει εκτός ψηφοδελτίου. Έμειναν εκτός δουλειάς, τουλάχιστον για τέσσερα χρόνια.
Ο Αρχιεπίσκοπος είναι ένας άνθρωπος που, μετά δακρύων τις περισσότερες φορές, κηρύσσει το λόγο της ηθικής. Στηλιτεύει, μάλιστα, άσχημα εκείνους που δεν ακολουθούν τους κανόνες, που το κήρυγμά του προτάσσει. Αναφέρθηκε πολλάκις απαξιωτικά για ανθρώπους, οι οποίοι είτε διαφώνησαν πολιτικά μαζί του είτε κατά την άποψή του αμαρτάνουν.
Από έναν τέτοιον άνθρωπο θα περίμενε κάποιος να είναι πρότυπο ηθικής. Φωτεινός φάρος στην κοινωνία για να διδάσκει έργω και όχι με μεγαλοστομίες το Λόγο του Θεού. Δεν είναι. Καταρχήν, την τελευταία εβδομάδα μόνον παρέβη πλειστάκις την 9η εντολή: «Ου ψευδομαρτυρήσεις τον πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδή». Ο κ. Χριστόδουλος ψευδομαρτύρησε (για να θυμηθούμε το πιο πρόσφατο) σχετικά με τον κ. Ιάκωβο Γιοσάκη. Θα περίμενε κανείς, μετά την έμπρακτη παράβαση του Λόγου που κηρύσσει, να ζητήσει ένα ταπεινό συγγνώμη από τους πιστούς και να κρυφτεί εν μετανοία. Δεν το κάνει. Μένει γαντζωμένος στο χρυσοποίκιλτο θρόνο του, μετακινείται με τα πολυτελή αυτοκίνητά του και πιθανώς σήμερα θα ανέβει στον άμβωνα να κηρύξει στους πιστούς γιατί δεν πρέπει να… ψευδομαρτυρούν.
Για να καταλάβουμε τη Θεία Κωμωδία που παίζεται αυτές τις ημέρες μπροστά στα μάτια μας, ας σκεφτούμε τι θα γινόταν αν ο πρωθυπουργός της χώρας παρενέβαινε με επιστολή του στη Δικαιοσύνη για να αποφυλακιστεί ένας έμπορος ναρκωτικών. Θα μπορούσε να σταθεί; Ας υποθέσουμε ότι αυτός ο πρωθυπουργός είχε δώσει θερμή συστατική επιστολή και σε έναν άλλο έμπορο ναρκωτικών. Ας υποθέσουμε επίσης, ότι ο ίδιος πρωθυπουργός είχε στην υπηρεσία του αυτόν τον έμπορο ναρκωτικών και τον έστελνε να κάνει βρομοδουλειές (πορνο-φωτομοντάζ) για κάποιο συνάδελφό του. Θα τολμούσε αυτός ο πρωθυπουργός να εμφανιστεί στον κόσμο;
Ας υποθέσουμε, επίσης, ότι έμπαινε στη φυλακή κάποιο μεσαίο στέλεχος του κόμματός του και ο πρωθυπουργός δήλωνε τη μία μέρα «δεν τον ξέρω τον κύριο» και την άλλη «ήρθε στο γραφείο μου και δεν μπορούσα να τον διώξω». Ας υποθέσουμε ότι ο υπουργός Επικρατείας του εν λόγω πρωθυπουργού έτρεχε νυχτιάτικα στου Ρέντη, με άτομα του Κοινού Ποινικού Δικαίου για να αγοράσει «ροζ» κασέτες με υποκλαπείσες συνομιλίες, ενώ ο ίδιος στηλιτεύει τις υποκλοπές.
Σκεφθείτε ένα πρωθυπουργό να ανέχεται χρόνια έναν υπουργό με «οφ-σορ» εταιρείες, 1,8 δισ. δραχμές καταθέσεις (που δεν μπορεί να εξηγήσει την προέλευσή τους) και με άδεια για εκκλησάκι, που έγινε… βίλα με πισίνα. Θα μπορούσε αυτός ο πρωθυπουργός να δίνει συνεντεύξεις και να λέει ότι δεν ήξερα τίποτε;
Αυτός ο πρωθυπουργός θα είχε φύγει από τη χώρα. Όχι εξοστρακισμένος, αλλά από όνειδος. Θα ντρεπόταν, παρά το γεγονός ότι οι πρωθυπουργοί δεν κηρύσσουν κάθε Κυριακή τις αρετές της ηθικής, όπως κάνει ο Αρχιεπίσκοπος.
Επικοινωνιακά, ήταν καλή η συνέντευξη του Αρχιεπίσκοπου Αθηνών κ. Χριστόδουλου, την Παρασκευή το βράδυ. Του δόθηκε το βήμα να στοχεύσει στην καρδιά του ποιμνίου του, σε εκείνους τους ανθρώπους που αισθάνονται τον λόγο του και δεν τον κρίνουν ή τον σκέπτονται. Η προσέγγισή του προς το λαό ήταν σχεδόν Ανδρεοπαπανδρεϊκή. Όπως ο τεθνεώς ηγέτης του ΠΑΣΟΚ βγήκε από την δύσκολη θέση, λέγοντας το ιστορικό «mea culpa», με την ίδια τακτική ο κ. Χριστόδουλος παραδέχτηκε τα μικρά λάθη, αλλά δεν απάντησε σχετικά με το βούρκο. Στόχευσε στο συναίσθημα και πιθανότατα κέρδισε. Μόνον που η συνέντευξή του δεν μπορεί να σταθεί στο φως της κριτικής. Στο απλό ερώτημα, τι έλεγε πριν από μια εβδομάδα και τι είπε προχθές στον «Alpha».
Από την άλλη όμως, ήταν θλιβερή η συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου. Πέρα από το γεγονός ότι ήταν η πρώτη παγκοσμίως συνέντευξη που προσφέρθηκε στον συνεντευξιαζόμενο χρόνος και κάμερα = για να κάνει στο τέλος διάγγελμα στους τηλεθεατές, υπήρξαν ψεύδη επί ψευδών του Αρχιεπισκόπου, για να καλύψει πομπές, οι οποίες έπληξαν καίρια την Εκκλησία. Τι να πρωτοπροσέξει κανείς; Το γεγονός ότι αναμείχθηκε σε ένα εθνικό ζήτημα όπως είναι το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και τώρα υπονομεύει τον εκλεκτό του μόνο και μόνο για να κρατηθεί στο χρυσοποίκιλτο θρόνο του; Να θυμηθούμε τη χθεσινή ομολογία του ότι έχει ένα ολόκληρο αρχείο «τύπου Βαβύλη» συστατικών επιστολών, αλλά όταν παλαιότερα τέθηκε το ερώτημα το Γραφείο Τύπου του έδωσε στη δημοσιότητα μόνον τέσσερις, μία εκ των οποίων ήταν ρουσφέτι για πρόσληψη στην τράπεζα; Να θυμηθούμε ότι δεν γνώριζε τον κ. Γιοσάκη, αλλά μετά όχι μόνο τον θυμήθηκε, αλλά ήξερε το ποιόν του και δεν τον ήθελε, αλλά τον ανέχτηκε και στο γραφείο του; Να θυμηθούμε ότι είχε δηλώσει ότι «μετά τη συστατική επιστολή στον κ. Απόστολο Βαβύλη δεν είχε καμιά σχέση μαζί του» και προχθές θυμήθηκε ότι τον είδε στη φυλακή, στην Ιερουσαλήμ, και άφησε ανοιχτό μήπως τον έχει ξαναδεί; «Δεν ενθυμούμαι είπε», όπως δεν ενθυμήθηκε πολλές άλλες κακοτοπιές.
Ήταν θλιβερή η παρουσία ενός κληρικού, πόσω μάλλον ενός Αρχιεπισκόπου, να ψεύδεται με τρόπο αισχρό για να κρατηθεί στο χρυσοποίκιλτο θρόνο του. Πολύ περισσότερο ενός Αρχιεπισκόπου, που τον λάτρεψε ο Ελληνικός λαός, τον ακολούθησε τυφλά, του χάρισε τρία εκατομμύρια υπογραφές, καιν πίστευε πως από αυτόν άκουγε τον Λόγο του Κυρίου, τον Λόγο της Αλήθειας. Προχθές, διαψεύσθηκαν πολλά. Ελπίδες πως θα προχωρήσει η κάθαρση και η Εκκλησία θα ξαναζήσει τη δόξα που της αξίζει. Διαψεύσθηκαν οι προσευχές πολλών πιστών ότι σύντομα θα ξεκαθαρίσει ο βούρκος στην Εκκλησία.
Η δραστηριότητα του κ. Χριστόδουλου στο παρελθόν έκανε μεγάλη ζημιά στην Εκκλησία. Προώθησε ή έστω (ας το δεχθούμε) ότι απλώς κάλυψε το βούρκο. Το πρόβλημα είναι ότι τώρα γίνεται ακόμη μεγαλύτερη ζημιά στην Εκκλησία. Ο Αρχιεπίσκοπος έχει αντιστρέψει την ηθική που κηρύσσει. Οι πιστοί βλέπουν έναν εξουσιολάγνο Αρχιεπίσκοπο να χρησιμοποιεί τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ,να αποκτά γκρο πλαν στην κάμερα, για να κρατηθεί με νύχια και με ψεύδη από το θρόνο του, να χρησιμοποιεί θεμιτά κι αθέμιτα μέσα για να επιβιώσει πολιτικά.
Αυτή η συμπεριφορά πλήττει την καρδιά την Εκκλησία. Σωρεύει νέες αμαρτίες πάνω στις παλιές. Καλά είναι να καταλάβουμε όλοι ότι αυτό το επικοινωνιακό παιχνιδάκι είναι εις βάρος και της Εκκλησίας και της χώρας μας. Και να ζητήσουμε την πραγματική κάθαρση. Πρέπει να νοιαστούμε όλοι για την Ορθοδοξία, διότι ο Αρχιεπίσκοπος δεν μοιάζει να νοιάζεται…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 27.2.2005
