Aν κάποιος επιχειρηματίας θέλει να χτυπήσει την ακρίβεια του το απαγορεύει ο νόμος.
Δύσκολο πράγμα να είναι κάποιος επιχειρηματίας εν Ελλάδι. Όποια επιχειρηματική κίνηση κι αν κάνει, το κράτος θα του την έχει στημένη. Φυσικά δεν αναφερόμαστε στη φορολογία που κάνει τον κ. Χριστοδουλάκη συνεταίρο στην εταιρία (ή προαγωγό της εταιρίας), ούτε στις αθέμιτες συναλλαγές που τόσοι συνηθίζουν σ’ αυτή τη χώρα. Αναφερόμαστε σε θεμιτές επιχειρηματικές κινήσεις που απαγορεύονται ένα πυκνό πλέγμα νόμων.
Ένας από τους χώρους που στενάζει κάτω από σωρεία διατάξεων είναι του λιανικού εμπορίου. Υπάρχει κατ’ αρχήν το γεγονός ότι νόμος απαγορεύει στους καταστηματάρχες να ανοίγουν και να κλείνουν όποτε γουστάρουν τα μαγαζιά τους. Υπάρχει, λέει, φόβος να καταστρατηγηθούν τα δικαιώματα των εργαζομένων. Έτσι αντί να θωρακίσουν τα δικαιώματα των εργαζομένων βρήκαν τη λύση: «πιθανόν να πονέσει κεφάλι, κόβει κεφάλι».
Το δεύτερο που προκύπτει τώρα έχει να κάνει με την πολυθρύλητη ακρίβεια. Περάσαμε μήνες καρφωμένοι στις τηλεοράσεις παρακολουθώντας καταναλωτές να ελεεινολογούν την αγορά γιατί αφαιμάζει δια της ακρίβειας το πορτοφόλι τους. Κλαυθμοί οδυρμοί και η μόνιμη επωδός: «τι κάνει το κράτος;»
Ε, λοιπόν το κράτος μια χαρά είναι και απαγορεύει τη φθήνια. Η χθεσινή είδηση από το «Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων» είναι σαφής: «Πωλήσεις κάτω του κόστους, έως και κατά 38,5%, διενεργούν οι αλυσίδες σούπερ μάρκετ, πιεζόμενες από τον έντονο ανταγωνισμό που επικρατεί στο οργανωμένο λιανεμπόριο. Το στοιχείο αυτό προκύπτει από τις καταγγελίες που υποβλήθηκαν τον περασμένο μήνα στο υπουργείο Ανάπτυξης, σχετικά με την καταστρατήγηση του νόμου, ο οποίος απαγορεύει τις πωλήσεις κάτω του τιμολογιακού κόστους.»
Με λίγα λόγια αν κάποιος επιχειρηματίας θέλει να χτυπήσει την ακρίβεια του το απαγορεύει ο νόμος. Φυσικά κάποιοι μπορούν να αντιτείνουν ότι οι επιχειρηματίες ως (εξ ορισμού) «κακοί άνθρωποι», λίγο νοιάζονται για να χτυπήσουν την ακρίβεια. Πουλούν κάποια είδη κάτω του κόστους για να δελεάσουν τους καταναλωτές και να κερδίζουν τη χασούρα από άλλα είδη. Ή χειρότερα ρίχνουν το κόστος για να κλείσουν τους ανταγωνιστές τους.
Όλα αυτά φυσικά ισχύουν, αλλά γιατί να ενδιαφέρουν, εμάς, τους καταναλωτές; Πολύ δε περισσότερο γιατί να ενδιαφέρει τον κ. Τσοχατζόπουλο, στον οποίο προσφεύγουν οι ανταγωνιστές τους; Δεν έχουν δα δημιουργηθεί και ολιγοπωλιακές καταστάσεις στο λιανεμπόριο για να υπάρχει τόση προστασία! Ας γνωρίσουμε και λίγο φθηνά προϊόντα κι αν δούμε να δημιουργούνται ολιγοπώλια, ουκ έστι αριθμός νόμων για να τα σταματήσουν…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 6.2.2003
