Το περίεργο στη χώρα μας είναι ότι όσο φουντώνει η συζήτηση για τη διαπλοκή, τόσο πιο έντονό γίνεται το αίτημα για περισσότερο κράτος.
Πολλοί πολίτες αισθάνονται δυστυχείς που λείπει πλέον η παλιά αγορανομία για να πιάσει από το αυτί όσους πουλούν ακριβά μούσμουλα. Αυτοί όμως που πρέπει να κλαίνε με μαύρο δάκρυ είναι οι ελεγκτές-υπάλληλοι του υπουργείου Εμπορίου οι οποίοι έχασαν πολλά. Κάποιοι ένα συμπληρωματικό εισόδημα (μπαχτσίσι) και κάποιοι τα μικρά έστω δωράκια «για το σπίτι» (ένα κιλό φέτα, ένα καφάσι κεράσια κ.λ.π.) που οι ελεγχόμενοι έτρεχαν να δώσουν στους εκπροσώπους της κρατικής εξουσίας. Η διαφθορά, ακόμη κι αν δεν μεταφραζόταν σε χαρτονομίσματα, ήταν παρούσα. Την προκαλούσαν οι ελεγκτές, την προσκυνούσαν οι ελεγχόμενοι.
Το περίεργο στη χώρα μας είναι ότι όσο φουντώνει η συζήτηση για τη διαπλοκή, τόσο πιο έντονό γίνεται το αίτημα για περισσότερο κράτος. Λες και η διαπλοκή είναι κάτι που έχει να κάνει με τον (πλανήτη) Άρη και όχι με το κράτος. Λες και όλοι αυτοί που είναι διεφθαρμένοι δεν είναι κομμάτι του κρατικού μηχανισμού της Ελλάδος, αλλά κάποιας άλλης χώρας. Ο Έλληνας πολίτης δεν καταλαβαίνει ότι κάθε φορά που αναρωτιέται «που είναι το κράτος;», αναρωτιέται ταυτόχρονα που είναι και η διαφθορά του κράτους.
Κακά τα ψέματα. Όσο ηθικός και να είναι κάποιος, όταν διαχειρίζεται ξένο (και μάλιστα ανώνυμο) χρήμα, δεν μπορεί παρά να διαφθαρεί. Δεν είναι ανάγκη να χρηματιστεί, απλώς θα έχει την ανάγκη (και την πίεση) να διορίσει μια ανηψούλα στο Δημόσιο. Δεν είναι ανάγκη να πάρει ο ίδιος λεφτά, αλλά θα ευνοήσει στις δημόσιες προμήθειες τον επιχειρηματία ο οποίος ευνοεί το κόμμα του στη χρηματοδότηση. Το αστείο είναι ότι θα έχει την συνείδησή του ήσυχη μέσα από πολύπλοκους συλλογισμούς: «το κόμμα μου κάνει καλό στη χώρα. Το κόμμα μου πρέπει να επανεκλεγεί. Για να επανεκλεγεί πρέπει να έχει χρηματοδότηση. Άρα το να παρακάμψουμε λίγο την ηθική στις προμήθειες είναι καλό για τη χώρα.»
Το πρόβλημα της διαφθοράς πηγάζει από το γεγονός ότι οι πολιτικοί διαχειρίζονται ξένο χρήμα. Όσο περισσότερο είναι αυτό τόσο μεγαλύτερη θα είναι η διαφθορά. Όσο μεγαλύτερο είναι το κράτος, τόσο μεγαλύτερη και η διαπλοκή. Σε όλα τα επίπεδα: από τον υπάλληλο της δημόσιας εφορίας μέχρι τον δήμαρχο και τον υπουργό.
Γι’ αυτό πρέπει τουλάχιστον να γνωρίζουμε πως κάθε φορά που ζητάμε περισσότερο κράτος, ζητάμε και περισσότερη διαφθορά. Για να μην παραπονιόμαστε μετά…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 2.6.2003
