«Δεν μπορούμε να μένουμε μια ζωή στη μιζέρια και στην αναμονή να κάνει κάτι το κράτος.»
Το μεγάλο είναι ότι επιτέλους απελευθερώνονται οι χερσαίες Εμπορευματικές μεταφορές. Το μικρό αλλά εξαιρετικά ελπιδοφόρο είναι ότι υπέρ της απελευθέρωσης ψήφισε και ένα κομμάτι της Αριστεράς. Μπορεί στα κανάλια να είδαμε μόνο τον κ. Λαφαζάνη να αγορεύει υπέρ της συντεχνίας, αλλά υπάρχει και η Δημοκρατική Αριστερά, που δεν δείλιασε να θυσιάσει το μικροκομματικό της συμφέρον. Αυτό είναι μια ποιοτική αλλαγή στον τόπο. Η Ελλάδα αποκτά και έλλογη Αριστερά.
Το μεγάλο είναι η εφαρμογή του Μνημονίου που αγκομαχά ανάμεσα στις Συμπληγάδες τού διαλυμένου κρατικού μηχανισμού και του αριστεροσυντηρητισμού που λιμνάζει στο ΠΑΣΟΚ. Το μικρό, αλλά εξαιρετικά ελπιδοφόρο είναι ότι τόλμησε ένα στέλεχος της Ν. Δ. για να πει το αυτονόητο, ότι το έλλειμμα δεν μπορεί να μηδενιστεί σε ένα χρόνο και χωρίς θυσίες. Ο κ. Σκυλακάκης διαγράφτηκε (σ. σ.: κάποτε η χώρα πρέπει να προχωρήσει στην αποποινικοποίηση της χρήσης της λογικής), αλλά το σημαντικό είναι ότι στη χώρα υπάρχει και έλλογη Δεξιά. Και αυτό αποτελεί ένα ποιοτικό στοιχείο.
Το μεγάλο είναι ο «Καλλικράτης». Οπως κάθε σημαντική μεταρρύθμιση στην αρχή θα έχει προβλήματα, συγκρούσεις, μικροκομματισμούς κ. λπ., αλλά σε βάθος χρόνου θα αλλάξει την Ελλάδα. Είναι νομοτέλεια η εφαρμογή του· το κρατικοκεντρικό μοντέλο κοστίζει πολύ και προσφέρει λίγα. Το μικρό και αισιόδοξο είναι η προσχώρηση του συνδυασμού «Πορτοκαλί» του Τάσου Αβραντίνη στον συνδυασμό του Γιώργου Καμίνη. Δημιουργείται ρεύμα ανθρώπων, που δεν κάνουν καριέρα στα τηλεπαράθυρα ούτε πολιτεύονται με όρους σόου μπιζ, οπότε η Αθήνα μπορεί να αποκτήσει δήμαρχο. Και αυτό θα είναι μια ποιοτική αλλαγή.
Το μεγάλο είναι η ανάπτυξη· όχι αυτή του «δώσε κι εμένα κράτος», που προωθούν καθημερινά οι αστέρες της TV, αλλά της παραγωγικής αναδιάρθρωσης του τόπου. Το μικρό αλλά εξαιρετικά ελπιδοφόρο είναι η εταιρεία Indifex του τριαντάχρονου Δημήτρη Γλέζου, που από την Πάτρα πουλάει λογισμικό και τεχνογνωσία σε όλο τον κόσμο. «Δεν μπορούμε να μένουμε μια ζωή στη μιζέρια και στην αναμονή να κάνει κάτι το κράτος. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν δρόμοι και ευκαιρίες», λέει ο ίδιος. Αυτό κι αν είναι ποιοτική αλλαγή στον τρόπο που οι επιχειρηματίες βλέπουν το κράτος!
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 25.9.2010