Oι μετανάστες είναι ο εύκολος στόχος των πολιτικών για να δείξουν ότι κάτι κάνουν για το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης, κι αυτό γιατί η μετανάστευση είναι η ορατή επίπτωσή της.
Παρά τα θρυλούμενα η παγκοσμιοποίηση δεν είναι παρά ευκαιρίες που δημιουργεί η τεχνολογία. Από τη στιγμή που κάποιος μπορεί με ένα απλό κλικ στον υπολογιστή του να μεταφέρει τα χρήματά του από την μία άκρη της γης στην άλλη, τότε αναγκαστικά θα έχουμε παγκοσμιοποίηση του κεφαλαίου. Οποιοσδήποτε, μικρός ή μεγάλος κεφαλαιούχος, θα ψάξει να βρει τις καλύτερες ευκαιρίες για να αβγατίσει τα λεφτά του και με ευκολία θα τα στείλει εκεί που έχει τις καλύτερες αποδόσεις.
Από τη στιγμή που το κόστος των μεταφορών διαρκώς μειώνεται θα έχουμε παγκοσμιοποίηση του εμπορίου. Αν το κόστος παραγωγής και μεταφοράς εμπορευμάτων από την Κίνα είναι μικρότερο από το κόστος παραγωγής στην Ευρώπη, είναι φυσικό να πλημμυρίσει η γηραιά ήπειρος από κινεζικά προϊόντα.
Από τη στιγμή που η διαφορά στο επίπεδο διαβίωσης μεταξύ του πρώτου και του τρίτου κόσμου είναι μεγάλο ενώ το κόστος μετακίνησης ανθρώπων συρρικνώνεται, είναι φυσικό να αυξάνεται η (παράνομη, έστω) μετανάστευση. Είναι η οικονομικά λογική επιλογή.
Ολες αυτές οι αλλαγές όμως διαταράσσουν τις παλιές ισορροπίες στο παγκόσμιο σύστημα. Εχουν οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές επιπτώσεις, τις οποίες οι εθνικές κυβερνήσεις όλου του κόσμου προσπαθούν ή να αμβλύνουν ή να ακυρώσουν. Το μόνο όμως που καταφέρνουν είναι να κάνουν την παγκοσμιοποίηση πιο ακριβή για τους ανθρώπους. Εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να αποτρέψουν τη διακίνηση των κεφαλαίων, δεν θέλουν να επιβραδύνουν το παγκόσμιο εμπόριο (τα φθηνά προϊόντα, αυξάνουν την ευημερία των πολιτών τους και πολίτες που ευημερούν τους ξαναψηφίζουν), θα ήθελαν αλλά δεν καταφέρνουν να ελέγξουν την ελεύθερη ροή της πληροφορίας και το μόνο που απομένει για την άσκηση της πολιτικής περιορισμού της παγκοσμιότητας είναι η μετανάστευση.
Η αλήθεια είναι ότι οι μετανάστες είναι ο εύκολος στόχος των πολιτικών για να δείξουν ότι κάτι κάνουν για το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης, κι αυτό γιατί η μετανάστευση είναι η ορατή επίπτωσή της. Η παγκοσμιοποίηση π.χ. του κεφαλαίου, ή της γνώσης είναι μια απόμακρη διαδικασία που φαντάζει ως συνωμοσία των ισχυρών, ενώ ο μετανάστης είναι δίπλα μας. Χρήσιμος σε καιρούς ευημερίας, ανεπιθύμητος σε καιρούς στασιμότητας. Γι’ αυτό και η πολιτικάντικη αντιμετώπιση είναι η σκλήρυνση των μέτρων, σαν αυτά που αποφάσισε πρόσφατα η Ε.Ε. Δεν λύνουν το πρόβλημα, αλλά ικανοποιούν το κοινό αίσθημα. Κυρίως δημιουργούν ανισότητες στη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 5.7.2008
