Οι διδάσκοντες των ΑΕΙ απεργούν αμειβόμενοι. Οι εργαζόμενοι της ΕΘΕΛ αρνούνται υπερωριακή εργασία τις μέρες που απεργούν οι ιδιοκτήτες ΤΑΞΙ και οι συμβασιούχοι καταλαμβάνουν την Ακρόπολη.
Κάπου έχουν μπερδευτεί τα πράγματα στην χώρα. Για παράδειγμα: υπάρχει μια επιχείρηση ονόματι ΕΘΕΛ Α.Ε. Είναι η παλιά ΕΑΣ που διαχειρίζεται τα αστικά λεωφορεία στην Αθήνα. Η εν λόγω Α.Ε. βγάζει από εισπράξεις μόνο το 43% των εξόδων της. Κάθε φυσιολογικό μαγαζί που ξοδεύει 100 δραχμές και βγάζει 43 θα έκλεινε. Όχι στην Ελλάδα, όπου υπάρχει ο Αγιος Προϋπολογισμός. Έτσι ελλείμματα της τάξης των 50 δις δραχμών ετησίως τα καλύπτουν οι φορολογούμενοι. Όλοι οι φορολογούμενοι. Δηλαδή, κάθε κάτοικος του Έβρου -ο οποίος πιθανότατα δεν θα δει ούτε ζωγραφιστό λεωφορείο της ΕΘΕΛ- πρέπει να πληρώνει κατ’ έτος 50.000 δρχ. για να μετακινούνται -όταν μετακινούνται- οι Αθηναίοι.
Αυτή η θεσμοθετημένη κλοπή στην Ελλάδα πήρε πολλά ονόματα. Κάποτε την έλεγαν σοσιαλισμό, τώρα κοινωνικό κράτος. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι αυτό γίνεται για να εξυπηρετούνται οι λαϊκές μάζες. Για την οικονομία της συζήτησης ας το δεχθούμε. Μόνο που αυτές τις μέρες οι μάζες (λαϊκές και μη) έχουν ένα σοβαρό πρόβλημα. Απεργούν οι ιδιοκτήτες των ΤΑΞΙ.
Η διοίκηση της ΕΘΕΛ Α.Ε. αποφάσισε να παρατείνει τα δρομολόγια των λεωφορείων όσο διαρκεί η απεργία. Ήταν μια ορθή κίνηση είτε το δει κανείς … «ψυχοπονιάρικα σοσιαλιστικά», είτε … «στυγνά νεοφιλελεύθερα». Είναι σοσιαλιστικώς ορθόν διότι: εφόσον θεωρούμε την εταιρία ευαγές ίδρυμα το οποίο συνδράμει κατατρεγμένους, έχει διπλή υποχρέωση να τους βοηθήσει τώρα που έχουν το μεγάλο πρόβλημα. Είναι και καπιταλιστικώς ορθόν διότι: χωρίς ΤΑΞΙ η ΕΘΕΛ μπορεί να κόψει κανένα εισιτήριο παραπάνω για να μικρύνει λίγο το οικονομικό φέσι που μας φοράει κάθε χρόνο..
Οι εργατοπατέρες, όμως, έχουν Ι.Χ. λογική. Ούτε από Αριστερή, ούτε Δεξιά. Έτσι, το «Συνδικάτο εργαζομένων ΟΑΣΑ» αρνείται την υπερωριακή απασχόληση των εργαζομένων στα λεωφορεία και φυσικά καταγγέλλει τη διοίκηση ως απεργοσπαστική!
«Ανεξάρτητα αν διαφωνούμε ή όχι με τα αιτήματα του ΣΑΤΑ», γράφουν στην ανακοίνωση ο πρόεδρος και ο Γραμματέας του Συνδικάτου κ.κ. Μιχάλης Λιαγούρης και Γιώργος Μαστραγγέλης, «οφείλουμε ως εργαζόμενοι να δηλώσουμε ότι σεβόμαστε τις αποφάσεις των εργαζομένων οι οποίοι βρίσκονται σε απεργιακή κινητοποίηση. Καλούμε όλους τους συναδέλφους στην ΕΘΕΛ ΑΕ να μην εργασθούν ούτε λεπτό παραπάνω από την βάρδια τους τις βραδινές ώρες».
Το πρώτο που πρέπει να παρατηρήσουμε είναι ότι οι εργαζόμενοι στα λεωφορεία βγάζουν τόσα λεφτά, ώστε έχουν την πολυτέλεια να απορρίπτουν τις αμειβόμενες υπερωρίες. Δεν πρέπει επίσης να μας διαφύγει η μοναδική στα επαναστατικά χρονικά αλληλεγγύη των προλεταρίων προς ιδιοκτήτες μέσων παραγωγής. Δεν απεργούν οι εργαζόμενοι στα ΤΑΞΙ, αλλά οι ιδιοκτήτες τους. Μικροϊδιοκτήτες μεν, αλλά ιδιοκτήτες. Οπότε, ούτε η ταξική ανάλυση βοηθάει να βρεθεί άκρη με τους εργατοπατέρες.
Υπάρχει μια λεπτομέρεια που ίσως να εξηγεί κάποια πράγματα: το συνδικάτο ιδρύθηκε το 1994. Όσοι θυμούνται το αίσχος της ΕΑΣ και την επανακρατικοποίση επί Ανδρέα Παπανδρέου μπορούν να καταλάβουν πολλά για το εργασιακό ήθος των συνδικαλιστών που έφτιαξε το ΠΑΣΟΚ.
Η Παιδεία μεταξύ διασταυρούμενων πυρών…
Ουραγός της Ευρώπης σε όλα τα επίπεδα έχει γίνει η Ελλάδα. Ευτυχώς όμως εντάχθηκε στην Ε.Ε. και η Κύπρος κάτι που δημιουργεί ελπίδες να διασωθεί η τιμή του ελληνισμού δια της μεγαλονήσου. Έτσι διαβάζουμε ότι «το υπουργείο Παιδείας της Κύπρου θα καταθέσει στα τέλη Οκτωβρίου το νομοσχέδιο για την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων στην Κύπρο. Ο υπουργός Παιδείας Πεύκιος Γεωργιάδης δήλωσε ότι “η πολιτική της κυβέρνησης στο θέμα εδράζεται στην αρχή ότι η ανώτατη εκπαίδευση είναι δημόσιο αγαθό και την ευθύνη φέρει το κράτος, και ως εκ τούτου, όλα τα Πανεπιστήμια, ιδιωτικά και κρατικά, θα υπόκεινται στον έλεγχο και στην εποπτεία του.”»
Το θετικό στην υπόθεση είναι ότι τα παιδιά μας θα μπορούν να σπουδάζουν στη μητρική τους γλώσσα έστω κι αν δεν περνούν σε ελληνικά πανεπιστήμια. Όσο για την απόσταση δεν υπάρχει πρόβλημα. Μερικά από τα πανεπιστημιακά τμήματα που δημιουργεί σε όρη και λαγκάδια η κυβέρνηση είναι πιο μακριά από τη μεγαλόνησο.
Το επίπεδο παρεχόμενων υπηρεσιών Ανώτατης Παιδείας στην Ελλάδα έχει φτάσει στο ναδίρ. Τη μεγαλύτερη ευθύνη για την κατάσταση φέρει η κυβέρνηση -τα οράματα και φληναφήματα που προσπαθεί είκοσι χρόνια τώρα να κάνει πράξη. Μόνο που η ενοχή του ΠΑΣΟΚ δεν αθωώνει τους υπόλοιπους. Δεν αθωώνει κυρίως τους πανεπιστημιακούς καθηγητές οι οποίοι ανακάλυψαν τον τρόπο να απεργούν και να πληρώνονται. Αυτή μπορεί να είναι η μόνη επιστημονική ανακάλυψη που παρήγαγαν τα τελευταία χρόνια τα ελληνικά ΑΕΙ, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει η κοροϊδία και να ειπωθούν κάποια πράγματα με το όνομά τους.
Οι διδάσκοντες στα ΑΕΙ έχουν δίκιο στο αίτημά τους για την ενσωμάτωση των επιδομάτων στο βασικό μισθό. Από την άλλη υπεραμείβονται για το έργο που παράγουν. Χειρότερα: η μεγάλη πλειοψηφία -και ειδικά μετά το ξεχείλωμα προς τα Αριστερά που έκαναν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ- πουλά επανάσταση εκ του ασφαλούς. Είτε δια των τηλεοπτικών διαύλων (καπνίζοντες αρειμανίως) είτε βαφτίζοντας το κρέας ψάρι, όπως κάνουν τώρα με την απεργία τους. Τι μας λένε οι κ.κ. καθηγητές; Δεν απεργούμε (συνεπώς πληρωνόμαστε) αλλά δεν διδάσκουμε, συνεπώς δεν παράγουμε ούτε το ελάχιστο έργο που παράγαμε νωρίτερα. Είναι σα να πηγαίνει κάποιος δημοσιογράφος στο γραφείο του να το καθαρίζει και να αρνείται να γράψει.
Αυτή η ιστορία πρέπει κάποτε να τελειώνει. Για τα χάλια της Ανώτατης Παιδείας ευθύνεται τα και ο κ. Αρσένης και ο κ. Ευθυμίου. Αλλά δεν είναι οι μόνοι. Ευθύνονται και το σώμα των διδασκόντων στα ΑΕΙ. Όχι όλοι αλλά η συντριπτική τους πλειοψηφία. Επιτέλους σ’ αυτή τη χώρα τα του Καίσαρα πρέπει να αποδοθούν κάποτε και στον Καίσαρα. Και τώρα είναι η στιγμή…
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 24.10.2003
Σημάδια παρακμής…
Το βασικό πρόβλημα αυτής της χώρας είναι ότι μετά 20 χρόνια υπαρκτού λαϊκισμού του ΠΑΣΟΚ έχουν ευτελιστεί τα πάντα. Δεν απέμεινε τίποτε όρθιο, όχι μόνο για να διδάξει τις επόμενες γενιές, αλλά ούτε καν για να ανατραπεί δια της επανάστασης. Όλα έχουν γίνει ένας απέραντος χυλός. Ακόμη και οι λέξεις. Έτσι οι γλωσσοπλάστες στα ΑΕΙ βάφτισαν την απεργία «αποχή» ώστε να κάνουν την επανάστασή τους αμειβόμενοι. Από την άλλη οι εργατοπατέρες της αμαρτωλής ΕΑΣ (νυν φοροβόρου ΕΘΕΛ), αρνούνται να δουλέψουν υπερωριακά για να εξυπηρετηθεί κάποιες ώρες το βράδυ το κοινό, τώρα που απεργούν οι ιδιοκτήτες ΤΑΞΙ. Αυτοί βάφτισαν τους ιδιοκτήτες εργαζόμενους και τους συμπαραστέκονται.
Τρίτο κρούσμα κοινωνικής παρακμής; Χίλια δίκια μπορούν να έχουν οι συμβασιούχοι του υπουργείου Πολιτισμού, δεν έχουν όμως κανένα δικαίωμα να καταλαμβάνουν την Ακρόπολη. Το χώρο που σεβάστηκε κάθε κατακτητής, δεν μπορεί να βεβηλώνεται, ούτε με πανό κατά του πολέμου (όπως είχε κάνει η συνδικαλιστική οργάνωση του ΚΚΕ, ΠΑΜΕ), ούτε με καταλήψεις που έκαναν χθες οι συμβασιούχοι του ΥΠ.ΠΟ. Είναι καιρός να ανακηρυχθεί η Ακρόπολη -εκτός από «αποπυρηνικοποιημένη περιοχή» (κατά τα ήθη των παλιών του δημάρχων της Αριστεράς)- και «αποσυνδικαλισμένη περιοχή». Όσο ιερά κι αν είναι τα αιτήματα κάποιου κλάδου, η Ακρόπολη είναι πολύ πιο ιερή.
Κατά τα άλλα η Ελλάδα κινείται στο δικό της αστερισμό. Η κ. Μενεγάκη βάφτισε με κάμερες και ταραταζούμ τον βλαστό της Αγγελο-Ιωάννη, ενώ πιο σεμνός ο κ. Κώστας Καραμανλής θα βαφτίσει τα δίδυμα Αλέξανδρο και Αγγελική σε στενό οικογενειακό κύκλο. Πραγματικά χάθηκαν οι ιεραρχίες σ’ αυτόν τον τόπο.
Το αίμα του Θάνου Αξαρλιάν στοίχειωσε και περιμένει δικαίωση. Χθες αγόρευσε ο συνήγορος πολιτικής αγωγής για το «πολιτικό» -κατά κάποιους ανερυθρίαστους- έγκλημα. Ήταν μόλις 20 χρονών ο Θάνος, και βαφτίστηκε «παράπλευρη απώλεια» από κάποιον που όχι μόνο δεν ντράπηκε να κοιτάξει τη χαροκαμένη μάνα, αλλά δεν χαμήλωσε το κεφάλι σε ένδειξη μετάνοιας για 23 αδικοχαμένες ζωές. Φυσικά δεν φταίει ο κ. Κουφοντίνας: κάποιοι του φουσκώνουν το κεφάλι ότι είναι επαναστάτης και η επανάσταση τρώει τα παιδιά, ανεξαρτήτου ηλικίας.
Χάθηκαν οι έννοιες σ’ αυτή χώρα. Οι φονιάδες φορούν την στέφανο του επαναστάτη, οι επαναστάτες θα περάσουν σε πλήρη απαξία. Θέλει κουράγιο να προτείνει κάποιος εν Ελλάδι το κεφαλαιοποιητικό σύστημα στην κοινωνική ασφάλιση. Το έκανε ο κ. Μάνος, το επαναλαμβάνει τώρα ο κ. Πλάτων Τήνιος. Ο τελευταίος, αν και σύμβουλος του πρωθυπουργού, είπε ότι οδεύουμε σε αδιέξοδο. Ή θα αυξήσουμε τις εισφορές, ή θα μειώσουμε τις συντάξεις, ή θα περάσουμε σε κεφαλαιοποιητικό σύστημα. Ενδιάμεσες και ΠΑΣΟΚικές λύσεις είναι άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε και να μην απεργούμε…
Δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 24.9.2003
