Το μεγάλο ερώτημα για τα στελέχη της Ν.Δ. είναι ένα: Έχουν κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό τους για το πώς θα πρέπει να είναι μετά 50 χρόνια η Ελλάδα;
Πριν μερικούς μήνες η εφημερίδα «Το Βήμα» είχε ένα πρωτοσέλιδο άρθρο στο οποίο αναρωτιόταν αν η χώρα ζούσε την επέτειο των εκατό πρώτων ημερών της νέας της κυβέρνησης, ή των τελευταίων εκατό. Το πολιτικό κλίμα ανέφερε, και ειδικά οι έριδες μεταξύ των στελεχών της κυβερνώσας παράταξης, βάρυναν τόσο πολύ το κλίμα που δημιουργούσαν συνειρμούς, όχι για την πτώση της κυβέρνησης (θα ήταν ανόητο μετά τρεις μήνες διακυβέρνησης) αλλά ένα νοσηρό κλίμα που το ΠΑΣΟΚ βίωνε μετά από πολλά χρόνια διακυβέρνησης. Τότε το άρθρο εμπεριείχε υπερβολή. Αν γραφόταν σήμερα δεν θα μπορούσαμε να πούμε το ίδιο…
Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που διαμορφώνουν ένα πολύ άσχημο κλίμα για την κυβέρνηση και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Ο πρώτος κι εμφανής είναι τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Χωρίς να μπούμε σε βολικές συνομωσιολογίες -ότι η ατζέντα των ΜΜΕ διαμορφώνεται από άνομα συμφέροντα, και χωρίς να αποκλείονται και τέτοια φαινόμενα- πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι η θεματολογία των καναλιών διαμορφώνεται από την υποψία ή την ύπαρξη καυγά. Τα ηλεκτρονικά Μέσα τρέφουν τις θεαματικότητες τους με «κόντρες». Υπαρκτές ή κατά προβολή. Χρωματίζονται κι όλας με τη γνωστή δημοσιογραφική υπερβολή και ακρισία κι έτσι δύο διαφορετικές απόψεις που θα ακουστούν σε μια σύσκεψη (σημειωτέον ότι οι συσκέψεις γίνονται για να ακούγονται διαφορετικές απόψεις ώστε να προκύπτει η καλύτερη) μεταφράζονται ως «κόντρα υπουργών, υφυπουργών, γραμματέων κ.λ.π.».
Αυτό δεν μπορεί να αλλάξει από τους πολιτικούς. Είναι μια από τις ήπιες παθογένειες στο τοπίο των ΜΜΕ. Την πλήρωσε και η προηγούμενη κυβέρνηση, θα την πληρώσει σε μικρότερο βαθμό (η προηγούμενη εμπειρία βελτιώνει τα πράγματα) και αυτή. Αυτό που μπορεί να αλλάξουν όμως τα στελέχη της Ν.Δ. είναι να μη «τσιμπάνε τόσο εύκολα» και κάνουν τα ρεπορτάζ της TV αυτοεκπληρούμενες ειδήσεις.
Υπάρχουν όμως και πραγματικά προβλήματα εντός της κυβερνώσας παράταξης. Αυτά πρέπει να χωριστούν σε τρεις κατηγορίες. Τα πρώτα πηγάζουν από την έλλειψη κυβερνητικής εμπειρίας. Όσο κι αν φανεί περίεργο, γι’ αυτά ο ελληνικός λαός δίνει συγχωροχάρτι. «Θα μάθουν», είναι η κουβέντα που ακούγεται σε κάθε συντροφιά. Βεβαίως αυτή η περίοδος εκπαίδευσης-χάριτος, έχει ημερομηνία λήξης. Τα στελέχη της Ν.Δ. πρέπει να «μάθουν» γρήγορα γιατί τα προβλήματα είναι τέτοια που η ανοχή μπορεί κάλλιστα να δώσει τη θέση της στην οργή. Όχι μόνο απέναντι στη Ν.Δ., αλλά στο πολιτικό σύστημα γενικά.
Η δεύτερη (κατά βαρύτητα) κατηγορία προβλημάτων έχει αναφορά στην άκριτη και λαϊκιστική αντιπολίτευση που έκαναν πολλά στελέχη της Ν.Δ. την περίοδο της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Οι αγρότες για παράδειγμα είναι -ή έστω: ήταν- σίγουροι ότι αυτή η κυβέρνηση ήρθε να μοιράσει λεφτά, δίκην παλαιού ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο και πολλές άλλες κοινωνικές τάξεις.
Η τρίτη και σημαντικότερη κατηγορία προβλημάτων πηγάζει από το ασαφές ιδεολογικό στίγμα της Νέας Δημοκρατίας που μεταφράζεται σε έλλειψη συνεκτικών πολιτικών σε μια σειρά ζητημάτων. Δεν συνάδει ο στόχος της ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας με νομοθετήματα σαν τον βασικό μέτοχο. Ούτε η αύξηση της παραγωγικότητας με κίνητρα στο μικρεμπόριο. Ούτε ο περιορισμός του δημοσίου με υποσχέσεις για νέους κρατικούς φορείς και νέες προσλήψεις. Ούτε φυσικά η επανίδρυση του κράτους με επιστροφή «στα δικά μας παιδιά». Ο ένας στόχος αναιρεί τον άλλο και το αποτέλεσμα είναι η στασιμότητα.
Αυτός ο χρόνος είναι κρίσιμος. Όχι μόνο για τη Νέα Δημοκρατία, αλλά για τη χώρα. Οι «κατεστημένες νοοτροπίες, αγκυλώσεις και δογματισμοί», που γεννήθηκαν την πρώτη περίοδο του ΠΑΣΟΚ και δεν ξεριζώθηκαν την δεύτερη έχουν φτάσει τη χώρα σε αδιέξοδα. Αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι. Κυρίως τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, ειδικά εκείνα που φαντάζονται ότι ένα νέο ΠΑΣΟΚ γεννιέται και κάνουν όνειρα περί επανάληψης των ‘80ς. Πρέπει να καταλάβουν κατ’ αρχήν ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα, ή έστω σαν εκπομπή της κ. Δήμητρας Λιάνη. Πρέπει να καταλάβουν ότι ο ρόλος του κόμματος δεν είναι ένας μονόδρομος ιμάντας μεταφοράς αιτημάτων από κάτω προς τα πάνω. Είναι κι εκπαιδευτικός από πάνω προς τα κάτω. Ένα κόμμα δεν είναι απλώς αντηχείο των σποραδικών φωνών που ακούγονται στην κοινωνία. Είναι συνολική άποψη και πάλη για το που πρέπει να πάει αυτή η κοινωνία. Κι εδώ μπαίνει το μεγάλο ερώτημα για τα στελέχη της Ν.Δ.: Έχουν κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό τους για το πώς θα πρέπει να είναι μετά 50 χρόνια η Ελλάδα;
Το κλίμα είναι στραβό. Οι παθογένειες σε όλα τα επίπεδα είναι ορατές. Οφείλονται εν πολλοίς στην κληρονομιά της νοοτροπίας ΠΑΣΟΚ, αλλά και στην καλλιέργειά της από πολλά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας. Πρέπει άπαντες να καταλάβουν ότι η νοοτροπία ΠΑΣΟΚ δεν είναι λύση στα προβλήματα, είναι το πρόβλημα. Ειδικά οι συνδικαλιστές και οι κομματικοί παράγοντες, που αυτή τη στιγμή κινούνται σε τροχιές ‘80ς.
Ήρθε η ώρα της περισυλλογής για την κυβερνώσα παράταξη. Ναι, η σημερινή κατάσταση είναι αιτιολογημένη, αλλά επ’ ουδενί δεν είναι δικαιολογημένη. Υπάρχει η μέθη της εξουσίας, αλλά αυτή δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος. Πρέπει όλοι να σκεφτούν πως φαντάζονται την Ελλάδα των παιδιών μας και να κινηθούν με γνώμονα αυτό το όραμα. Όχι με τους βραχυχρόνιους σχεδιασμούς, όπως τώρα πράττουν…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 13.1.2005
