Η αντίθεση λοιπόν στον επικείμενο πόλεμο για την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων δεν είναι πολιτική, αλλά για μια ακόμη φορά βαθιά συνωμοσιολογική. Ήμαστε (σχεδόν όλοι) αντιαμερικανοί και καλά είναι να ξεχωρίσουμε ποιοι είναι ενάντια στον πόλεμο ειδικώς και ποιοι εναντίον των ΗΠΑ γενικώς…
Το πρώτο ερώτημα που προκύπτει είναι: Ήμασταν ποτέ όλοι αμερικανοί για να γίνουμε τώρα αντιαμερικανοί; Μια ελάχιστη μειοψηφία στη χώρα σιώπησε με σεβασμό στους 3.000 νεκρούς την 11η Σεπτεμβρίου. Οι περισσότεροι ψέλλισαν «καλά να πάθουν» και όλοι σχεδόν βροντοφώναξαν «κι εσείς γιατί βασανίζετε τους μαύρους;»
Το δεύτερο ερώτημα είναι: υπήρξαμε ποτέ όλοι αντιιρακινοί για τα εγκλήματα του Σαντάμ Χουσεϊν και της συμμορίας του; Είμαστε όλοι αντιισραηλίτες για τα εγκλήματα που διαπράττει ο Σαρόν; Υπήρξαμε ως λαός αντιιταλοί και αντιγερμανοί κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ή μήπως ήμασταν αντιφασίστες;
Εγώ, λοιπόν, δεν είμαι αντιαμερικανός. Ούτε αντιιρακινός. Ούτε αντιισραηλίτης, ούτε αντιπαλαιστίνιος. Υπήρξα Αμερικανός την 11η Σεπτεμβρίου, όπως μεθαύριο θα γίνω Ιρακινός. Όταν τα τανκ του Σαρόν δολοφονούν στα κατεχόμενα γίνομαι Παλαιστίνιος, κι όταν οι φονιάδες της Τζιχάντ σκορπίζουν τον όλεθρο στα μπαρ του Τελ-Αβίβ γίνομαι Ισραηλινός.
Είναι μεγάλο πράγμα η γενίκευση κάτω από το «αντί» συν κάποια εθνικότητα. Διολισθαίνει γρήγορα στον παραλογισμό και κάποιες φορές στο ρατσισμό. Το πρόβλημα με τον επικείμενο πόλεμο στο Ιράκ είναι πολιτικό. Συνεπώς πολιτική πρέπει να είναι η αντίδρασή μας, χωρίς επικίνδυνες γενικεύσεις.
Το πολιτικό πρόβλημα λοιπόν έχει να κάνει με μια υπερσυντηρητική κυβέρνηση των ΗΠΑ που έχει αποτύχει σε όλους τους τομείς ακόμη και στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Ισχυρίζεται ότι θα κάνει μια προληπτική επέμβαση κατά του Ιράκ διότι «το καθεστώς του Σαντάμ έχει όπλα μαζικής καταστροφής». Ο ισχυρισμός αυτός δεν αποδεικνύεται από πουθενά και περιμένουμε την 5η Φεβρουαρίου τον κ. Πάουελ μήπως παρουσιάσει στο Συμβούλιο Ασφαλείας τις φοβερές αποδείξεις.
Το πιθανότερο όμως είναι να μην υπάρχουν αποδείξεις, αλλά αν υπήρχαν ποια θέση θα είχαμε; Αν αποδεικνυόταν από τους επιθεωρητές του ΟΗΕ ότι ο Σαντάμ έχει χημικά όπλα και η διεθνής κοινότητα δια του ΟΗΕ αποφάσιζε την επίθεση η πλειοψηφία, ημών των Ελλήνων, τι θα έλεγε; Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση που έκανε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή το 57% των πολιτών στις 15 χώρες της Ε.Ε. θεωρεί «δικαιολογημένη τη συμμετοχή της πατρίδας τους σε επίθεση με εντολή του ΟΗΕ», ενώ στην Ελλάδα το αντίστοιχο ποσοστό είναι μόλις 25%.
Η αντίθεση λοιπόν στον επικείμενο πόλεμο για την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων δεν είναι πολιτική, αλλά για μια ακόμη φορά βαθιά συνωμοσιολογική. Ήμαστε (σχεδόν όλοι) αντιαμερικανοί και καλά είναι να ξεχωρίσουμε ποιοι είναι ενάντια στον πόλεμο ειδικώς και ποιοι εναντίον των ΗΠΑ γενικώς…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 3.2.2003
