Σημειώσεις για τη γυάλινη διαμάχη των τηλεοπτικών αστέρων
Eντάξει, τα εμπεδώσαμε όλα. Ο ένας είναι «τυχοδιώκτης» και ο άλλος «αλητάκι». Ο ένας «ποντικός» και ο άλλος «αχάριστος». Ο ένας «τρελάθηκε» και ο άλλος «λάλησε». Σε επιχειρηματικά διαζύγια έχουν ειπωθεί και χειρότερα. Πιθανώς να έχουν γίνει και χειρότερα. Μόνο που δεν έγιναν σε ζωντανή μετάδοση. Δεν έγινε η κοινωνία μέτοχος ενός χωρισμού. Δεν ανταλλάχθηκαν τέτοιες ύβρεις σε πανελλήνια μετάδοση.
Το πρώτο που θα πρέπει να παρατηρήσουμε είναι η εκπληκτική δύναμη της τηλεόρασης να εσωτερικεύει τα δράματά της. Να τα μετατρέπει σε προϊόν. Να τα ανακυκλώνει. Σήμερα οι δύο δημοσιογράφοι που αντιπαλεύουν στα γυάλινα αλώνια νομίζουν ότι χρησιμοποιούν την τηλεόραση. Δεν κατανοούν ότι η τηλεόραση τους χρησιμοποιεί. Τους καταπίνει. Εκείνοι που έκαναν τους άλλους θέαμα, έγιναν οι ίδιοι θέαμα. Η «αποκαλυπτική» δημοσιογραφία έγινε «αποκαλυπτική» για τους ίδιους. Τους έβαλε στην ίδια μηχανή του κιμά, στην οποία εκείνοι έβαζαν τους άλλους. Παραφράζοντας τη γνωστή αγγλική παροιμία, θα λέγαμε ότι «αυτός που ζει από την τηλεόραση πεθαίνει στην τηλεόραση».
Αυτά όμως αφορούν τη σημειολογία της διαμάχης. Υπάρχει και κάτι άλλο το οποίο πρέπει να προσέξουμε. Αυτή τη στιγμή ο δημόσιος διάλογος κουρσεύεται για μια ιδιωτική διαμάχη. Δεν είναι μόνο οι απέραντες «παραθυροσυζητήσεις», οι εικασίες και τα σενάρια. Παλιά τους τέχνη κόσκινο. Αλλά να εκδίδονται μέχρι και ανακοινώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου διότι ο Θέμος είπε το α ή ο Μάκης το β; Τέτοια τιμή ούτε τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν είχαν από την κυβέρνηση.
Βέβαια αυτό το ζήτημα είναι πολιτικό και δημοσιογραφικό. Ετσι νομίζει η κυβέρνηση, έτσι πράττει, έτσι έκαναν πάντα τα σόου, που ευφημίζονται ως «δελτία ειδήσεων», έτσι θα συνεχίζουν.
Υπάρχει όμως και ένα θεσμικό ζήτημα. Τα ραδιοκύματα, που σύμφωνα με το άρθρο 15 παραχωρούνται με «σκοπό την αντικειμενική και με ίσους όρους μετάδοση πληροφοριών και ειδήσεων, καθώς και προϊόντων του λόγου και της τέχνης, την εξασφάλιση της ποιοτικής στάθμης των προγραμμάτων που επιβάλλει η κοινωνική αποστολή της ραδιοφωνίας και της τηλεόρασης και η πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας, καθώς και τον σεβασμό της αξίας του ανθρώπου και την προστασία της παιδικής ηλικίας και της νεότητας», έχουν παραδοθεί για το ξεκαθάρισμα λογαριασμών δύο σταρ της τηλεόρασης που θέλουν να λογίζονται δημοσιογράφοι.
Τα στοιχεία της υπόθεσης του «Πρώτου Θέματος» που αφορούν τις σχέσεις κυβέρνησης και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης -αν δηλαδή υπήρξε συναλλαγή ή εκβιασμός- ανήκουν στη δημόσια σφαίρα. Πρέπει να γίνουν αντικείμενο ενδελεχούς δημοσιογραφικής έρευνας. Μας αφορούν και πρέπει να μας ενδιαφέρουν. Αντιθέτως, τα «σου ‘πα, μου ‘πες» των Θέμου και Μάκη, οι υβριστικοί χαρακτηρισμοί που εκτοξεύονται, το παρελθόν της εφημερίδας τους, αφορούν μόνο τους ίδιους. Μπορούν να λύσουν τις διαφορές τους στα γραφεία των δικηγόρων τους ή στις αίθουσες των δικαστηρίων. Οχι στο σαλόνι μας. Και φυσικά όχι με τα δικά μας ραδιοκύματα.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 23.1.2008
