Το σκάνδαλο δεν είναι οι συνθήκες κράτησης των κατηγορούμενων για συμμετοχή στη «17 Νοέμβρη». Το μεγάλο σκάνδαλο είναι οι συνθήκες διαβίωσης των υπόλοιπων κρατούμενων στις φυλακές
Το σκάνδαλο δεν είναι οι συνθήκες κράτησης των κατηγορούμενων για συμμετοχή στη «17 Νοέμβρη». Το μεγάλο σκάνδαλο είναι οι συνθήκες διαβίωσης των υπόλοιπων κρατούμενων στις φυλακές που οι κυβερνώντες όλο υπόσχονται πως θα μεταφερθούν και συνέχεια στον Κορυδαλλό παραμένουν. Οι ποινικοί λοιπόν που δεν έχουν στραμμένα πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας ζουν σε άθλιες συνθήκες, στοιβαγμένοι τέσσερις – τέσσερις σε στενά κελιά και είναι σίγουρο πως θα οργίζονται διαβάζοντας το κύριο άρθρο της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» περί «απάνθρωπης μεταχείρισης» (!) του κ. Γιωτόπουλου.
Επειδή λοιπόν σ’ αυτή τη χώρα έχει χαθεί το νόημα των λέξεων πρέπει να ξεχωρίσουμε μεταξύ «απάνθρωπης μεταχείρισης» και παρανομιών στις συνθήκες κράτησης. Περί «απάνθρωπης μεταχείρισης» ουδείς μπορεί στα σοβαρά να συζητήσει. Για καταστρατήγηση του «Σωφρονιστικού κώδικα» ίσως…
Να ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα κατ’ αρχήν. Δουλειά του κ. Ραχιώτη είναι να … κάνει τη ζωή των διωκτικών αρχών δύσκολη. Εκ του νόμου κι εκ του Συντάγματος απορρέει η υποχρέωσή του όχι μόνο να βελτιώνει τις συνθήκες κράτησης του πελάτη του, αλλά ει δυνατόν να τον απελευθερώσει. Αυτός είναι ο ρόλος του συνηγόρου και ορθώς πράττει. Δουλειά των διωκτικών αρχών είναι να στοιχειοθετήσουν τις κατηγορίες κατά του κ. Γιωτόπουλου. Στα πλαίσια της έρευνάς τους περιορίζουν κάποια από τα δικαιώματα του κατηγορούμενου. Η στέρηση της ελευθερίας (προφυλάκιση) είναι ένα από αυτά. Πιθανώς η απαγόρευση ανάγνωσης εφημερίδων (σ’ αυτό το στάδιο) να είναι ένα ακόμη. Δουλειά των δικαστών είναι να εκτιμήσουν τα επιχειρήματα των δύο αντικρουόμενων πόλων και να εκδώσουν μια ορθή απόφαση. Έτσι λειτουργεί η δικαιοσύνη, αφού δεν έχουμε κανένα «αυτόματον» που να την αποδίδει.
Δεν γνωρίζω αν παραβιάζονται διατάξεις του «Σωφρονιστικού Κώδικα» στη συγκεκριμένη περίπτωση. Αν παραβιάζονται οφείλει ο δικηγόρος να κάνει «εδώ και τώρα» μηνύσεις. Το περίεργο είναι ότι ο κ. Ραχιώτης αντί να απευθυνθεί στη δικαιοσύνη, για να βρει το δίκιο ο πελάτης του, προστρέχει στα ΜΜΕ καταγγέλλοντας, λες και η τηλεόραση μπορεί να είναι μηχανισμός απονομής δικαιοσύνης. Θα ήταν θεμιτή η διαδικασία αν μαζί με τις μηνύσεις για την παραβίαση του «Σωφρονιστικού Κώδικα» υπήρχε και η καταγγελία στα ΜΜΕ. Μόνη της η καταγγελία, με πυροτέχνημα μοιάζει.
Ειπώθηκε πολλάκις πως στην περίπτωση εξάρθρωσης της τρομοκρατίας διακυβεύονται πολλά και κρίνονται πολλοί. Είδαμε να εκτοξεύονται ρουκέτες περί «λευκών κελιών», «Ελλάδας-Γκουαντάναμο» και την αήθη και ψευδέστατη επίθεση που επιχειρήθηκε από το «Δίκτυο για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα» κατά του καθηγητή κ. Ρούσσου για την νοσηλεία του κ. Σάββα Ξηρού. Δεδομένου ότι μέχρι σήμερα οι μόνοι που κράτησαν τη σοβαρότητά τους ήταν οι εκπρόσωποι των δικαστικών αρχών, ως πολίτης άρχισα πλέον να υποπτεύομαι πολλά. Δεν δίνω άκριτα βάση στις νέες καταγγελίες περί συνθηκών κράτησης και φυσικά δεν πείθομαι για τα περί «απάνθρωπης μεταχείρισης» που υιοθέτησε η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία». Υποψιάζομαι ότι μπορεί να καταστρατηγούνται κάποιες διατάξεις του «σωφρονιστικού κώδικα», αλλά το μόνο θεσμό που εμπιστεύομαι είναι η Δικαιοσύνη. Αν υπάρχει βάση στις καταγγελίες του συνηγόρου του κ. Γιωτόπουλου πρέπει αμέσως να προχωρήσει σε μηνύσεις. Από δικαιοσύνης λοιπόν άρξασθε κ. Ραχιώτη κι όχι από τα κανάλια…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 4.8.2002