Η χώρα διολισθαίνει επικίνδυνα σε ένα βελούδινο αυταρχισμό. Όλο και περισσότερα πράγματα απαγορεύονται. Έτσι, χωρίς σκέψη και προηγούμενη συζήτηση. Χειρότερα: χωρίς αντιστάσεις.
Την εποχή του μπινγκ-μπανγκ του ελληνικού χρηματιστηρίου τα τηλέφωνα στις εφημερίδες είχαν πάρει φωτιά. Διάφοροι φίλοι κι απίθανοι γνωστοί καλούσαν τους επί παντός επαΐοντες δημοσιογράφους για μια και μόνο ερώτηση: «έχεις καμιά καλή πληροφορία για κάποιο καλό χαρτί;» Το ίδιο σκηνικό θα επαναληφθεί κι από την ερχόμενη Δευτέρα. Τα τηλέφωνα θα αρχίσουν να χτυπούν στις εφημερίδες και διάφοροι θα ρωτούν: «Έχεις καμιά καλή δημοσκόπηση;».
Η ανακοίνωση του υπουργείου Τύπου είναι σαφής: «Σε εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 49 του Π.Δ. 351 / 2003 “Κωδικοποίηση σε ενιαίο κείμενο των διατάξεων της νομοθεσίας για την εκλογή βουλευτών” υπενθυμίζουμε ότι, δεκαπέντε (15) ημέρες πριν από τη διενέργεια των εκλογών και έως την 19.00 ώρα της ημέρας ψηφοφορίας, απαγορεύεται η διενέργεια δημοσκοπήσεων για την πρόθεση ψήφου των εκλογέων στις βουλευτικές εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004, η δημοσίευση και η καθ’ οιονδήποτε τρόπο μετάδοση αποτελεσμάτων των δημοσκοπήσεων, καθώς και η καθ’ οιονδήποτε τρόπο μετάδοση και αναμετάδοσή τους από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.»
Έτσι λοιπόν φτιάχνουμε μια ιδιότυπη μαύρη αγορά πληροφοριών στην οποία και τα πλέον απίθανα ποσοστά θα αρχίσουν να κυκλοφορούν. Διάφορα πολιτικά παπαγαλάκια θα διακινούν «εμπιστευτικές πληροφορίες» για την διαφορά που θα κυμαίνεται από +5 έως -5%. Απαγορεύντας την πληροφόρηση ενισχύουμε την παραπληροφόρηση.
Έχουμε ένα κακό συνήθειο στην Ελλάδα. Ότι μας ενοχλεί το απαγορεύουμε. Χειρότερα: πιστεύουμε πως έτσι λύνουμε προβλήματα. Από την εποχή που ο αείμνηστος Δημήτρης Μαρούδας ήθελε να ρίξει τους δορυφόρους (φοβούμενος ότι θα… μολυνθεί από ιδιωτικά ραδιοκύματα το κρατικό μονοπώλιο) μέχρι τον κ. Απόστολο Φωτιάδη απαγόρευσε την χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών (!) η Ελλάδα ζει στον αστερισμό του αποφασίζομεν (και διακομματικά) κι απαγορεύομεν. Ειδικά στην πολιτική. Πρέπει να έχουμε το πιο σφιχτά ρυθμισμένο πλαίσιο πολιτικής αντιπαράθεσης στον κόσμο: έχουμε φτιάξει νόμους, διατάγματα, συνταγματικές αναθεωρήσεις, ρυθμίσεις, πόθεν έσχες, δαπάνες υποψηφίων κ.λ.π. Προς τι; Όσο αυξάνει η νομοθετική παραγωγή κατά της διαπλοκής τόσο μεγαλώνει και το ποσοστό των Ελλήνων που πιστεύουν ότι οι πολιτικοί διαπλέκονται.
Έχουμε μπει σε ένα φαύλο κύκλο. Απαγορεύουμε (συνταγματικώς) σχεδόν τα πάντα στους βουλευτές. Ακόμη και να δουλεύουν. Απαγορεύουμε (αντισυνταγματικώς) σχεδόν τα πάντα στα ΜΜΕ και ειδικά στις εφημερίδες που δεν χρησιμοποιούν δημόσια περιουσία για να εκπέμψουν το (καλό ή κακό) μήνυμά τους. Δεν σκέφτεται κανείς απ’ όλους αυτούς που θέσμισαν όλες αυτές τις απαγορεύσεις τι κακό κάνουν στη Δημοκρατία; Δεν μπορούν να κατανοήσουν οι δημοσιογράφοι (που πρώτοι χειροκροτούν τα αποκαλούμενα «μέτρα κατά της διαπλοκής») ότι στην ουσία βάζουν θηλιά στο λαιμό τους; Δεν βλέπουν οι δικαστές που τρέχουν να στηρίξουν όλα αυτά τα αντιδημοκρατικά μέτρα τον δρόμο της ανελευθερίας στον οποίο όλο το σύστημα διολισθαίνει;
Παράδειγμα: Χθες τετρακόσια είκοσι μέλη και στελέχη της προδικτατορικής Νεολαίας της Αριστεράς με κείμενο που υπογράφουν, διακηρύσσουν ενυπόγραφα την απόφασή τους «να στηρίξουν με όλες τους τις δυνάμεις την αντίσταση των αριστερών πολιτών, να βοηθήσουν τον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.» Μπράβο τους και μαγκιά τους! Μόνο που σύμφωνα με προηγούμενη απόφαση της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων η πράξη τους είναι παράνομη! Κατά το προηγούμενο σκεπτικό της (που αφορούσε το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ) το δικαίωμα των εκλογέων να μην αποκαλύπτουν την πρόθεση ψήφου, έγινε υποχρέωση των εκλογέων να μην αποκαλύψουν τι θα ψηφίσουν. Στην χώρα των απαγορεύσεων ακόμη και τα δικαιώματα γίνονται θηλιά στον πολίτη.
Η χώρα διολισθαίνει επικίνδυνα σε ένα βελούδινο αυταρχισμό. Όλο και περισσότερα πράγματα απαγορεύονται. Έτσι, χωρίς σκέψη και προηγούμενη συζήτηση. Χειρότερα: χωρίς αντιστάσεις. Η «Ένωση Ιδιοκτητών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών» υπονοεί με χθεσινή της ανακοίνωση ότι ο νόμος που απαγορεύει την δημοσίευση δημοσκοπήσεων είναι αντισυνταγματικός. Είναι! Το άρθρο 14 του Συντάγματος είναι ξεκάθαρο: «Ο τύπος είναι ελεύθερος. Η λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο απαγορεύονται». Δεν αναφέρει αν η λογοκρισία αφορά τα γκάλοπ, ούτε θέτει χρονικούς περιορισμούς. Κάποιος πρέπει λοιπόν να καταργήσει δια της δικαστικής οδού το περίφημο άρθρο 49 του Π.Δ. 351 / 2003. Κι αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος από τον Ένωση Ιδιοκτητών και την Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 19.2.2004
