Το πιο τραγικό είναι ότι δεν υπάρχει σχέδιο επόμενης μέρας μετά το «όχι». Υπάρχουν ευχές για «διαπραγματευτικά» πλεονεκτήματα λόγω της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά στην Ε.Ε. το κλίμα γίνεται πλέον εχθρικό.
Υπάρχει ζήτημα εγγυήσεων για την εφαρμογή του σχεδίου Ανάν; Πιθανόν. Το λέει το ΑΚΕΛ και ο εκλεκτός του, πρόεδρος πλέον της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Τάσσος Παπαδόπουλος. «Εμείς τα δίνουμε όλα την επόμενη μέρα των δημοψηφισμάτων», είπε και χθες ο κ. Παπαδόπουλος, «και αγοράζουμε ελπίδα ότι η Τουρκία θα εφαρμόσει τα συμπεφωνηθέντα».
Ίσως να έχουν έτσι τα πράγματα, αλλά τότε γεννώνται μερικά ερωτήματα. Γιατί ο Κύπριος Πρόεδρος δεν κατέφυγε στο Συμβούλιο Ασφαλείας για να πάρει τις απαιτούμενες εγγυήσεις; Αν δεν κατέφευγε το ΑΚΕΛ δεν θα γινόταν καμιά προσπάθεια; Φτάσαμε στην τραγελαφική κατάσταση να διαπραγματεύονται οι ΗΠΑ με τον κομμουνιστή ηγέτη κ. Χριστόφια, να πηγαίνει το σχέδιο ψηφίσματος της υπερδύναμης στα γραφεία του ΑΚΕΛ για παρατηρήσεις (!) και όχι στο προεδρικό μέγαρο! Αν πραγματικά ανησυχούσε για την εφαρμογή της συμφωνίας γιατί δεν την διαπραγματεύτηκε τους όρους εφαρμογής στην Λουκέρνη;
Ακούσαμε χθες τον κ. Παπαδόπουλο να μας εξηγεί τις άοκνες προσπάθειες που κατέβαλε ώστε να διασφαλιστούν τα δικαιώματα των υπαλλήλων κι αξιωματικών της Εθνικής Φρουράς υπό το νέο ομοσπονδιακό σχήμα. Δηλαδή στη Λουκέρνη διαπραγματευτήκαμε (και τα πήραμε, σύμφωνα με τον κ. Παπαδόπουλο) τα συνταξιοδοτικά των δημοσίων υπαλλήλων της Κύπρου, αλλά δεν διαπραγματευτήκαμε τις εγγυήσεις εφαρμογής του σχεδίου;
Είπε κι άλλα χθες ο κ. Παπαδόπουλος. «Θα διασφαλίσω ότι οι Τουρκοκύπριοι θα απολαύσουν όλα τα οικονομικά πλεονεκτήματα, σαν να ήταν μέσα στην Ε.Ε.». Με τίνος χρήματα; Εκείνων που τον καταγγέλλουν ότι τους εξαπάτησε; Και μέσω ποίων μηχανισμών; Θα πάει ο ίδιος στα κατεχόμενα του κ. Ντενκτάς να μοιράσει τα λεφτά; Αλλά, ας υποθέσουμε ότι βρίσκει τον τρόπο και οι Τουρκοκύπριοι απολαμβάνουν δια χειρός Παπαδόπουλου όλα όσα θα απολάμβαναν ως Ευρωπαίοι. Το θρυλούμενο κόστος της ανόδου του βιοτικού επιπέδου (που θα βάρυνε την ελληνοκυπριακή πλευρά) που πάει;
Μιλώντας στο «Mega» και στον κ. Αλέξη Παπαχελά ο κ. Παπαδόπουλος έπεσε και σε άλλες αντιφάσεις. Διέψευσε προηγούμενη δήλωση του ότι «δεν θα θέσει βέτο στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας». Χθες είπε επί λέξει: «Τα βέτο πρώτα απ’ όλα είναι για τα μεγάλα παιδιά και δεν εκφράζει ένας άποψη ότι θα βάλω βέτο ή δεν θα βάλω βέτο με τέτοια απλότητα, για να μην πω και απλοϊκότητα. Εξαρτάται απ’ τις συνθήκες». Όπερ μεθερμηνευόμενον: το βέτο είναι στο τραπέζι και μπορεί να εμπλέξει και την Ελλάδα. Διότι η «βόμβα Τάσσου» είναι αλλού. Ο διάλογος είναι χαρακτηριστικός:
«Ν. Στραβελάκης: Τις τελευταίες μέρες συζητείται πολύ η αλλαγή της εξωτερικής πολιτικής της ελληνικής κυβέρνησης, η λεγόμενη αλλαγή του δόγματος. Αλλο ελληνοτουρκικές σχέσεις, άλλο Κυπριακό, σε αντίθεση με την προηγούμενη πολιτική. Πως το σχολιάζετε εσείς;
Τ. Παπαδόπουλος: Εγώ δεν ξέρω για καμιά αλλαγή. Θα είμαι στην Αθήνα νωρίς την επόμενη βδομάδα και πιστεύω αν υπάρξει αλλαγή, θα τη συζητήσουμε.»
Το πρώτο ερώτημα που γεννάται είναι: δεν άκουσε ούτε την δήλωση Καραμανλη ο κ. Παπαδόπουλος; Δεν ήταν κατ’ αυτόν ξεκάθαρη; Ή μήπως έχει παραπροχωρήσει το δόγμα «Η Κύπρος αποφασίζει…» και για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Όχι για ηγέτη ευρωπαϊκής χώρας. Το πιο τραγικό είναι ότι δεν υπάρχει σχέδιο επόμενης μέρας μετά το «όχι». Υπάρχουν ευχές για «διαπραγματευτικά» (τρομάρα μας!) πλεονεκτήματα λόγω της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά στην Ε.Ε. το κλίμα γίνεται πλέον εχθρικό. Όπως ο αλήστου μνήμης Ανδρέας Παπανδρέου στηριζόταν στην Τζαμαχερία του σ. Μουαμάρ Καντάφι και το … «Κίνημα των Αδεσμεύτων» για τις διεθνείς μας σχέσεις, έτσι και ο κ. Παπαδόπουλος έχει σύμμαχο την Ρωσία. Μια χώρα επαίτη της Δύσης για να πληρώσει το επόμενο μηνιάτικο του πάλαι ποτέ κραταιού «Κόκκινου Στρατού».
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 23.4.2004
