Πως θα ξέρουμε λοιπόν ποιος κέρδισε και ποιος έχασε στον ανορθόδοξο πόλεμο; Ο αρθρογράφος των «Νιου Γιόρκ Τάιμς» Τόμας Φρίντμαν έχει έξι ιδέες για το τι μπορεί να θεωρήσει ως νίκη η αγγλοαμερικανική συμμαχία.
Ποιος κερδίζει σ’ αυτόν τον πόλεμο; Αυτό είναι το εύλογο ερώτημα όσων υφίστανται τον καταιγισμό πληροφοριών που μεταδίδουν μια βδομάδα τώρα τα κανάλια. Έχουμε κατ’ αρχήν κάποια δεδομένα. Οι Αμερικανοί προχωράνε στην έρημο και η φρουρά του Σαντάμ Χουσεϊν αντιστέκεται σθεναρά στις πόλεις. Οι πρώτοι κατακτούν έδαφος, που δεν τους χρειάζεται και οι δεύτεροι τις εντυπώσεις που πιθανώς να τους φανούν χρήσιμες, αν καταφέρουν να πυροδοτήσουν τον αραβικό εθνικισμό. Οι πρώτοι ήλπιζαν σε ένα περίπατο (η λέξη «ήλπιζαν» είναι πιο ορθή από το «σχεδίαζαν», διότι είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι το επιτελείο των αγγλοαμερικανών ξεκίνησε ένα πόλεμο με ένα μόνο σχέδιο και με βάρκα μόνο την ελπίδα) και οι δεύτεροι ελπίζουν ότι με το αντάρτικο είτε θα καθηλώσουν τις «ημισυμμαχικές δυνάμεις», είτε θα τις αναγκάσουν σε ευρείας κλίμακας βομβαρδισμούς με όλες τις επιπτώσεις στον άμαχο πληθυσμό. Απόδειξη του τελευταίου ισχυρισμού είναι το γεγονός της σύλληψης 200 περίπου οπλισμένων (στρατιωτών; παραστρατιωτικών;) μέσα σε νοσοκομείο της Νασρίγια. Οι ιρακινοί προφανώς ξέρουν καλά το αξίωμα του Χένρι Κίσιγκερ: «Σε ένα ανταρτοπόλεμο, οι αντάρτες κερδίζουν όταν δεν χάνουν και ο τακτικός στρατός χάνει όταν δεν κερδίζει» (Περισσότερες ρήσεις στο βιβλίο «Είπαν», εκδόσεις Καστανιώτη).
Πως θα ξέρουμε λοιπόν ποιος κέρδισε και ποιος έχασε στον ανορθόδοξο πόλεμο; Ο αρθρογράφος των «Νιου Γιόρκ Τάιμς» Τόμας Φρίντμαν έχει έξι ιδέες για το τι μπορεί να θεωρήσει ως νίκη η αγγλοαμερικανική συμμαχία.
«1. Έχουμε καταλάβει την Βαγδάτη χωρίς να ισοπεδώσουμε όλη την πόλη;(…)
»2. Έχουμε σκοτώσει, αιχμαλωτίσει ή εξορίσει τον Σαντάμ;(…)
»3. Έχουμε καταφέρει να εξηγήσουμε γιατί κάποιες από τις ιρακινές δυνάμεις δίνουν τόσο μεγάλες μάχες;(…)
»4. Έχουμε διατηρήσει την εδαφική ακεραιότητα του Ιράκ;(…)
»5. Θα μπορέσει να ξεπηδήσει από την αμερικανική κατοχή ένας αυθεντικός φιλελεύθερος Ιρακινός πολιτικός για να για να ηγηθεί του Ιράκ;(…)
»6. Θα είναι το Ιρακινό κράτος, που θα ξεπηδήσει μετά τον πόλεμο, νομιμοποιημένο στη συνείδηση των γειτονικών Αραβικών και μουσουλμανικών κρατών;»
Είναι μεγάλα τα στοιχήματα, που βάζει ο πάντα καλά πληροφορημένος αναλυτής των «Νιου Γιορκ Τάιμς». Δεν μένει παρά να δούμε πως θα απαντηθούν τα επόμενα χρόνια. Ότι κι αν πούμε νωρίτερα -ότι θα γίνει το α’ ή θα προκύψει το β’- θα είναι μεν εντυπωσιακό, αλλά πιθανότατα θα είναι μακράν της αλήθειας.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 27.3.2003
